زندگی پس از ICU

حتی پس از کایل Mullicane به خانه آمد از ICU او را کابوس در مورد بودن در بیمارستان و مبارزه برای نفس کشیدن. او تا به حال شده است در یک ونتیلاتور اما بدن او جنگیدند خیلی سخت برابر لوله تنفس در گلو را که بازوها و پاهای خود را تا به حال به مهار. تثبيت شده او سعی کرد به جویدن از طریق پلاستیکی. در پست خود-ICU آرزوی او موفقیت در انجام این کار تنها به خفه به عنوان تکه های شکسته کاهش یافت و به ریه ها.

از آن شده است و هشت ماه پس از Mullicane, 35, جان سالم به نارسایی ارگان های متعدد از یک واکنش بد به قلب داروها. جسمی او احساس می کند به خوبی به اندازه کافی به پیاده یک پارک ملی در ماه ژانویه است. اما ذهنی او هنوز دوره نقاهت. "حافظه من است," او می گوید. صداهای بلند تکان دادن او را. و در حالی که این کابوس ها بهتر شده اند او به یاد زنده توهم از ICU زمانی که پزشکان و پرستاران به نظر می رسد او را به عنوان جادوگران با سوسو زننده مواجه است. حتی در زندگی عادی نیست و کاملا احساس طبیعی است. "من احساس نمی امن نمی," او می گوید: "مانند وجود یک کم همهمه از تهدید."

در بیمارستان در سراسر امریکا هزاران نفر از sickest COVID-19 بيمار در حال حاضر نیاز به مراقبت های ویژه. شگفتی های قرن 21 دارو کمک خواهد کرد که زنده نگه داشتن آنها را در بهترین سناریو مورد. اما باقی مانده را می توان فقط شروع بهبودی طولانی و حتی پس از این همه گیر محو برخی از بازماندگان ممکن است به صورت طولانی aftereffects. به دلایل هنوز هم به طور کامل درک برخی از بیماران ممکن است آنچه شناخته شده به عنوان "post-فشرده-مراقبت از سندرم" است که می تواند شامل یک صورت فلکی فیزیکی و شناختی و علائم روانی. در مورد 1 به 10 از تمام بیماران که در بخش ICU باید به PTSD. حدود سی درصد تجربه افسردگی است. سی درصد علائم اضطراب است. و یکی دیگر از 40 درصد گزارش اختلال شناختی در تاریخ همتراز با وزش مغزی است.

"آن نیست بصری که در ICU برای یک بیماری ریوی را یک نتیجه واضح و آشکار برای مغز شما می گوید:" جیمز جکسون مدیر در دراز مدت نتایج دانشگاه ICU مرکز بازیابی. اما ترکیبی از یک نزدیک به مرگ, تجربه آرام بخش و پدیده ای به نام "ICU هذیان"—احتمال تشدید داروهای آرام بخش می تواند اثرات ماندگار.

بخوانید: چرا برخی از افراد مریض تر از دیگران

آرام بخش لازم است برای بسیاری از بیماران در ICU به خصوص آنهایی که با COVID-19 به عنوان بخشی از بودن در یک ونتیلاتور. این نیاز به نخ های پلاستیکی لوله تنفس پایین گلو و گذشته تارهای صوتی به بالای سینه که آگاهانه بیماران را به طور غریزی مبارزه است. "آن را این راه: اگر شما یک لوله گلو پایین خود را و آن را خسته نمی کند شما چیزی اشتباه وجود دارد می گوید:" جان کرس های ریوی و مراقبت بحرانی در دانشگاه شیکاگو است. علاوه بر این بسیاری از COVID-19 بيمار را از آنچه به نظر می رسد مانند یک شکل از نارسایی تنفسی به نام ARDS که در آن ریه ها کرایه رابطه با سریع پاف هوا از ونتیلاتور. این احساس عمیقا غیر طبیعی است. "به عنوان انسان ما آن را تنفس می گوید:" Daniela لمس یک ریوی و مراقبت بحرانی در Brigham و بیمارستان زنان در بوستون ، همه از این خیلی ناراحت کننده است که پزشکان با استفاده از قدرتمند مواد مخدر مانند پروپوفول و فنتانيل به متین بیماران هواکش. حتی پس از آن برخی از نیاز به بازوها و پاهای خود را محدود به جلوگیری از آنها را از پاره لوله تنفس ،

زمانی که Jeri تیز 62 بود تسکین یافته و محدود شده در حالی که بستری برای ARDS از H1N1 یا آنفلوآنزای خوکی در سال 2016 او نیز تا به حال ترسناک هذیان. نسبت فشرده-مراقبت از بیمارانی که تجربه چنین ICU هذیان است در هر نقطه از 20 تا 87 درصد بسته به مطالعه هر چند به نظر می رسد بیشتر شایع در بیماران مبتلا به هواکش از کسانی که بدون. تیز به یاد می آورد در یک نقطه بسته بودن به تخت و پاهای او را در حال گسترش از هم جدا. "من فکر کردم من بود که تعرض," او می گوید. این حافظه دارای پایه و اساسی در واقعیت: او واقعا بود مهار و یک پرستار بود و احتمالا قرار دادن یک کاتتر. اما در هذیان آن را در زمان در قالب شوم. دیگر بیماران گزارش کرده اند دچار بودن به دستگاه ام آر آی به عنوان قرار داده و به فر و یا برداشت غلطی از سربار مکالمات به قصد کشتن آنها را—پس از آن دروغ بیدار برای ساعت ها در تلاش برای فرار.

این توهم با تجربه هستند در آن زمان به عنوان املاک و مانند واقعی از سانحه خاطرات آنها می rewire عاطفی مدارهای مغز است. آنها "می تواند منجر به PTSD درست مثل چیزی است که یک فرد به معنای واقعی کلمه و واقعا تجربه می تواند منجر به اختلال استرس پس از سانحه می گوید:" Shawniqua ویلیامز رابرتسون متخصص مغز و اعصاب در Vanderbilt. داروهای مورد استفاده در آرام بخشی و تغییر مواد شیمیایی در مغز بیش از حد. این عوامل ویلیامز رابرتسون می گوید: علاوه بر قطع خواب, التهاب, کمبود اکسیژن و مواد سمی از کلیه و یا نارسایی کبد است که بخشی از بیماری بحرانی ممکن است نقش مهمی در سلامت روانی و شناختی تغییرات پس از ICU.

بخوانید: بهترین امید برای coronavirus مواد مخدر

پشت در لحظه ای از هذیان تیز به یاد او آرامش با صدای او به رسمیت شناخته شده—مادرش گفت: "Jeri آن خوب است. آن را خوب است." هنگامی که او از خواب بیدار و تیز آموخته است که مادر او واقعا تا به حال شده است در کنار او برای چند روز. COVID-19 بيمار در ICU در مقابل دیگر اجازه بازدید کنندگان به دلیل خطر عفونت است. آنها به تنهایی و تنها مردم آنها را مشاهده می کنید غریبه پوشش سر تا پا در دنده محافظ.

Coronavirus ممکن است در ترکیب با سایر عوامل در پست-ویژه-مراقبت از سندرم بیش از حد. "در ICU هدف ما این است که به طور کلی به نگه داشتن مردم حداقل تسکین یافته که ممکن است" لمس می گوید. تحقیقات نشان می دهد که سبک تر و آرام بخشی است که مربوط به نتایج بهتر. اما COVID-19 بيمار در واقع نیاز به تسکین یافته برای مدت زمان طولانی به دلیل آسیب های گسترده ای را در ریه های خود را. آنها همچنین نیاز به آرام بخشی عمیق تر زمانی که آنها تبدیل شده را بر روی معده خود را که می تواند ناراحت کننده باشد اما به نظر می رسد برای کمک به باز کردن قطعات از ریه ها به بهبود سطح اکسیژن. و پزشکان و پرستاران به سادگی کمتر قادر به بررسی در بیماران مبتلا به زمانی که هر یک تعامل می شود خطر ابتلا به عفونت. در بیمارستان لمس می گوید: مانیتور برای هواکش منتقل شده اند به راهرو به طوری که آنها را می توان از خارج است. "که مفید است," او می گوید. "اما آن را نیز ما را جدا از بيماران کاملا از نظر جسمی و مشخصه. یکی به من گفت با راه رفتن " این مانند یک بازی ویدیویی.' و این درست است اما همچنین بسیار احساس وهم آور از این عمیقا sedated انسان که چهره های زیادی از این تیم دیده می شود هرگز."

بیمارانی که قادر به آمدن ونتیلاتور را می توان آنقدر ضعیف است که آنها نمی تواند راه برود و یا حمام خود را. آنها معمولا قرار داده و به فیزیوتراپی حق دور. اما از آن است که روانی و شناختی در بهبود بیماران چند به من گفت که آنها هرگز هشدار داد که در مورد آنها مرخص شدهاند. آنها کاهش یافت و به یک شکاف در سیستم مراقبت های بهداشتی. "ارائه دهندگان خدمات به طور معمول کار در بخش های مراقبت ويژه آنها مراقبت بحرانی intensivists،" "کسی که برای نجات زندگی خود را در ICU شما نمی توانید آنها را ببینید در یک پیگیری درمانگاه." تیز به من گفت که او یک بار رفت و برگشت به بیمارستان برای به اشتراک گذاشتن تجربه خود را با برخی از پزشکان و پرستاران که در زمان مراقبت از او به یاد چگونه چشم خود را گسترده تر در ناباوری به عنوان او صحبت کرد. آنها تا به حال هیچ ایده که او تا به حال شده است رفتن را از طریق تمام است که.

امروز بیش از سه سال بعد تیز می گوید او هنوز هم دارای مشکل خواندن یک کتاب و یا اضافه کردن یک نکته. او غرق می شود به راحتی. زمانی که او شروع به رانندگی دوباره او به سادگی رفتن به فروشگاه مواد غذایی به بیش از حد. "این بیش از حد بسیاری از گزینه های را. من یک راهرو و من فقط شروع به گریه," او گفت:. "به این روز من هنوز هم مشکل رفتن به فروشگاه مواد غذایی." او را درک نمی کنند که چرا او احساس این راه را تا زمانی که او در بر داشت Facebook پشتیبانی از گروه های دیگر ARDS بازماندگان که تجربه برخی از علائم مشابه.

جزئیات: فوق العاده تصمیم گیری رو به پزشکان ایتالیایی

Jan شکارچی 70 به من گفت که او تا به حال برای قرار دادن قطعات با هم خودش را با خواندن خود او سوابق پزشکی. ابتدا در اواخر سال 2016 شکارچی صرف دو و نیم ماه در بخش ICU پس از عوارض ناشی از روال عمل جراحی است. یک بار به خانه او ادامه داد: برای مبارزه با وظایف اساسی و او افسرده شد. "من احساس بد من سپاسگزار بیشتر به یک معجزه بازمانده" او گفت:. نه تا زمانی که او شروع به دنبال در پرونده پزشکی او متوجه او بود و نه به تنهایی. هنگامی که او در بر داشت کلمه هذیان در سوابق او آموخته است که توهم او در ICU بودند و نه غیر معمول. در نهایت او یاد گرفته است که چه او هنوز هم تا به حال تجربه یک نام و نام خانوادگی: پست-ویژه-مراقبت از سندرم است.

اگر چه او زندگی در ویرجینیا شکارچی به پایان رسید تا با پیوستن به یک گروه پشتیبانی, خارج از وندربیلت در تنسی است. این گروه اعضای خود در سراسر کشور بوده و برای هر جلسه سهشنبه در زوم—قبل از همه حمایت گروه تا به حال برای رفتن مجازی در coronavirus عصر.

Mullicane که بخشی از همان گروه پشتیبانی, می گوید که او فکر COVID-19 بيمار که باید در ICU به تنهایی. وقتی بیماری شروع به گسترش در ایالات متحده او شروع شفاعت با دوستان و خانواده خود را که در مقایسه با آن به آنفولانزا. "من به شما بگویم چه چیزی نیست فقط آنفولانزا'—آن را در یک ونتیلاتور," او می گوید. "من نمی خواهم تجربه در بدترین دشمن من." ICU زندگی او را نجات داد, البته, اما او می داند که از تجربه شخصی که آن را زندگی خود را تغییر بیش از حد.

سارا ژانگ تحریریه در اقیانوس اطلس.