نزدیک به 30 سال پیش PBS برنامه خط آتش تشکیل یک بحث در مورد جنگ با مواد مخدر است که کمک بیش از هر کیفری-عدالت سیاست مرگبار خشونت های خیابانی در محله و پلیس و آزار و بازداشت و جرم حبس از آمریکایی های سیاه و سفید. بازبینی بحث کمک می کند تا روشن شدن آنچه که آن را به پایان رسید که ادامه سیاست اشتباه است.
کنگره چارلی Rangel رهبری یک طرف در سال 1991 برخورد. متولد 1930 Rangel خدمت در جنگ کره و ارائه کمک های حقوقی به 1960s, حقوق مدنی, فعالان شرکت کننده در سلما به مونتگمری راهپیمایی نمایندگی هارلم برای 46 سال به عنوان یک دموکرات در خانه. او پس از بازداشت در حالی که شرکت در یک ضد آپارتاید رالی. مخالف او بود William F. Buckley جونیور محافظه کار فکری که تاسیس ملی بررسی در سال 1955 و در زمان اشتباه در برخی از مهم ترین نژادی-عدالت مجادلات از روز خود را. در بدنام 1957 سرمقاله Buckley توجیه تحمیل سفید-supremacist تبعیض نژادی در جنوب آمریکا. او مخالف فدرال مدنی-حقوق قانون در 1960s. و او مصرانه آفریقای جنوبی رژیم آپارتاید در 1980s.
Ta-Nehisi Coates: من را سر چارلی Rangel
Rangel سیاه بود. باکلی سفید بود. Rangel بود و نشان داد مادام العمر تعهد به برابری کامل مردم سیاه و سفید. باکلی تا به حال بارها و بارها ایستاده بود و از طرفی بطرف دیگر حقوق مدنی پیشرفت فریاد "ایست!" در عین حال در مناظره شب در سال 1991 دموکراتیک نماینده یکی این استدلال که دستگیری و جرم حبس آمریکایی گرفتار در اختیار داشتن و یا فروش مواد مخدر باید ادامه یابد. و Reaganite محافظه کار بود و اصرار دارد که انسان از هزینه های یک "نظم و قانون" رویکرد شد شیب بیش از حد به خرس با استناد به حدود 800,000 آمریکایی دستگیر شد که در آن سال.
"اجازه انجام آنچه ما می توانیم برای کسانی که مبتلا هستند از ارسال آنها را به زندان" باکلی گفت. "من می خواهم به شنیدن از شما که آیا شما می خواهید یک جامعه بر اساس مثلا مالزی یا سنگاپور مدل که در آن--و من اغراق آمیز نیست--مردم عموم شلاق و آنها را به دار آویخته و آنها از انگشتان دست خود را خرد کردن. این است آنچه شما می خواهید به انجام به منظور به انجام رساندن اهداف خود از او پرسید: Rangel. "اگر نه آن است که شما می خواهید برای انجام این کار ما در حال انجام در حال حاضر؟"
Rangel اذعان کرد که این جنایی-سیستم عدالت "است مشغول به کار شده است و یک عامل بازدارنده به سوء مصرف مواد مخدر در این کشور است." او افزود: "من هنوز بر این باورند که در آن باید وجود داشته باشد چرا که به منظور مبارزه با این جنگ شما نیاز به همه این عوامل با هم کار کردن. ما نباید به مردم اجازه می دهد که قادر به توزیع این سم بدون ترس از این که شاید آنها ممکن است دستگیر و در زندان است." در واقع Rangel روشن اگر کسی می خواهد به فروش مواد مخدر به یک کودک آنها باید ترس "است که آنها را دستگیر شود و به زندان برود برای بقیه عمر خود را زندگی طبیعی. این چیزی است که من صحبت کردن در مورد زمانی که من می گویم ترس است." سپس به او پیشنهاد کرد که آمریکا باید به آن ضربه بزنید ژنرال که برنده جنگ خلیج فارس برای تشدید جنگ با مواد مخدر. "آنچه ما در حال از دست رفته: برای پیدا کردن یک اتهام کلی مانند نورمن شوارتسکف مانند کالین پاول, برای هماهنگ کردن برخی از نوع استراتژی به طوری که امریکا که هرگز اجرا به دور از یک نبرد خواهد بود در حال اجرا به دور از این نبرد," او گفت:. "بیایید پیروزی در این جنگ علیه مواد مخدر, راه همان است که ما برنده آن در خاورمیانه است."
چه بینش می تواند امروز را جنگ با مواد مخدر اطناب را از این داستان ؟
برای اولین بار است که در سیاست و سیاستگذاری نه خوب و نه بد همه چیز با هم. یک فرد ممکن است مراقبت عمیقا در مورد برابری نژادی به عنوان Rangel بود و در عین حال حمایت از یک سیاست است که سوخت نژادی و نابرابری. یک رقیب ممکن است رد ضد نژادپرستانه سیاست حتی جانبداری با supremacists در برخی از مسائل به عنوان باکلی را در حالی که مبارزه برای رها کردن یک ویرانگر سیاست است که به طور نامتناسبی صدمه نسل از مردم سیاه و سفید. "این ظالمانه است برای زندگی در جامعه ای که قوانین را تحمل ارسال جوان مردم را به زندگی در زندان چرا که آنها بزرگ شده و یا توزیع یک دوجین اونس ماری جوانا" باکلی نوشت: به کانون وکلای نیویورک در سال 1995 به عنوان بخشی از خود را در حال انجام وکالت. "من امیدوارم که خوب دفاتر حیاتی خود را حرفه ای خواهد بسیج حداقل در اعتراض به چنین افراط در زمان جنگ غیرت حقوقی معادل My Lai massacre. و شاید ادامه به پیشنهاد قانونی کردن فروش بیشتر مواد مخدر به جز به افراد زیر سن قانونی." در سال 1996 ملی نقد و بررسی پیوست او editorializing "که جنگ با مواد مخدر شکست خورده است که آن را انحراف هوشمند انرژی به دور از چگونه به مقابله با مشکل اعتیاد که آن را اتلاف منابع ما و آن است که تشویق مدنی و قضایی و جزایی و روش های مرتبط با پلیس متحده است."
کونور Friedersdorf: چرا جنگ با کوکائین کار نمی کند
تا به حال جنگ با مواد مخدر به پایان رسید در اوایل 1990s, جوان Millennials شده اند امان از سیاست که قدرت باندهای سوخت خونین جنگ برای مبارزه با مواد مخدر خاک در شهرهای آمریکا ویران آمریکای لاتین حاوی مواد مخدر کارتل رو ایدز موجب شده پلیس نظامی و کمک بیش از هر دیگر سیاست های به نژادی و نابرابری در سطح ملی و محلی به حبس.
به جای جنگ با مواد مخدر همچنان به عنوان دو حزبی و سازمانی حتی امروز. و به ارمغان می آورد که ما به یک دوم بینش: همانطور که در سال 1991 زمانی که باکلی استدلال در همان سمت به عنوان آیتالله سیستانی اتحاد غیر منتظره ممکن است. برخی از طرفداران decriminalizing مواد مخدر و برش DEA بودجه چنین به عنوان نماینده اسکندریه Ocasio-کورتز نیویورک هستند و در گسترده تراز با دکمه سمت چپ-identitarian رویکرد ضد نژاد پرستی. دیگر جنگ با مواد مخدر مخالفان در سمت چپ و راست رد که رویکرد است. مثلا همکار من جان McWhorter که استدلال کرد که جنگ با مواد مخدر است "از بین بردن سیاه آمریکا" معتقد است که آنچه که او خواستار "سوم-موج ضد نژادپرستی" یک شبه مذهبی dead end بیش از حد مستعد ابتلا به مانوی دیدگاه.
اگر چه همه دارو-مخالفان جنگ پیوست و نیروهای آنجا که مسیحی محافظه کاران ترقی خواهان و آزادی خواهان متحد در تلاش برای اصلاحات صدور حکم قوانین و کاهش جرم حبس?
اکثریت ممکن است بخواهید برای پایان دادن به جنگ با مواد مخدر. با توجه به یک 2019 موسسه Cato نظرسنجی 69 درصد از دموکرات ها و 54 درصد از مستقل و 40 درصد از جمهوری خواهان حمایت decriminalizing مواد مخدر. اما ممکن است یک اتحاد در میان مردم با انگیزه های مختلف از جمله ضد نژادپرستی; یک بی اعتمادی از دولت; یک اصولی عشق آزادی; تمایل به انجام کوکائین در احزاب یک شبه مذهبی علاقه در ذهن-گسترش امکانات psychedelics; تجربه از دست دادن عزیزان به ناخالص مواد مخدر و بسیاری دیگر. جعل یک راست به سمت چپ ائتلاف ممکن است تنها راه در نهایت به موفقیت در پایان دهه افتضاح.
دفعات بازدید: چگونه به جنگ با مواد مخدر نگهداری می شود سیاه و سفید مردان خارج از دانشگاه
در نهایت که چندین دهه بحث نشان می دهد که همکاری میان انواع مختلف مواد مخدر-جنگ مخالفان باید بود در حال حاضر راحت تر از آن بود در سال 1991. اصولگرایان و معتقدین امروز رد سفید برتری و نژادپرستی در راه Buckley و همکار خود را جنگ با مواد مخدر طرفدار الغای برده داری Ron Paul نیست. در عمل اما در تعامل با مردم در طرف دیگر جنگ فرهنگ ممکن است بیشتر مشکل امروز. حمایت عمومی برای سیاستمداران که سازش کاهش یافته است به عنوان منفی قطبش افزایش یافته است. و رسانه های اجتماعی باعث می شود آن را آسان تر برای تجمع افرادی که به دنبال مجازات گناه و اعمال خلوص است. اگر Buckley هنوز زنده بودند امروز می تواند یک دانشگاه دور با platforming و او را در یک بحث ؟ پوپولیستی-وب سایت حق The Daily Caller حمایت در برابر جنگ با مواد مخدر. خواهد خود را مغلوب ساختن پیشی جستن-محبت خوانندگان تحمل اتحاد با Ocasio-کورتز?
اما ناخالص اتحاد در مسیر موفقیت است. ائتلاف نقشه کشی از تمام طیف سیاسی نمی تواند یکی شدن و موفقیت اگر می گویند مواد مخدر-جنگ منتقدان در سمت چپ کار نمی کند با کسی که پرواز یک گدسدن پرچم یا مواد مخدر-جنگ اطناب در سمت راست کار نمی کند با یک عضو کنگره است که می گوید "Black Lives Matter" اما نمی گویند "آبی زندگی می کند مهم است." بدون پیشرفت مردم بی گناه مانند Breonna تیلور که کشته شد در یک botched بدون دست کشیدن مواد مخدر حمله در لوئیزویل کنتاکی را حفظ خواهد کرد در حال مرگ است.
حدود 450.000 نفر در ایالات متحده در حال حاضر زندانی جرائم مواد مخدر. "سیاه و سفید آمریکایی ها نزدیک به شش برابر بیشتر احتمال دارد زندانی مرتبط با مواد مخدر و جرائم از همتایان سفید با وجود مساوی با ماده استفاده از نرخ" مرکز آمریکایی از پیشرفت در بر داشت در سال 2018 است. "تقریبا 80 درصد از مردم زمان خدمت برای فدرال مواد مخدر جرم سیاه یا لاتین. در زندانها مردم از رنگ را تشکیل می دهند 60 درصد از کسانی که در زمان خدمت به اتهام مواد مخدر." اگر جنگ با مواد مخدر به پایان رسید امروز نژادی و نابرابری در حملات, دستگیری, محکومیت و حبس به احتمال زیاد کوچک به عنوان خواهد خصمانه تعامل بین پلیس و شهروندان و خشونت است که ایالات متحده سیاست مواد مخدر سوخت در مکزیک, کلمبیا, و فراتر از آن. همکاری برای پایان دادن به جنگ مواد مخدر است اخلاقی ضروری برای چپ و راست.
ما می خواهیم به شنیدن آنچه که شما فکر می کنم در مورد این مقاله. ارسال یک نامه به سردبیر و یا ارسال به letters@theatlantic.com.
