گوجه فرنگی فاسد Unearths قابل توجه منتقدان فیلم گذشته

آن را به ارزش به خاطر سپردن است که قبل از اینکه گوجه فرنگی فاسد بداند فیلم و تلویزیون را نشان می دهد تازه یا فاسد آن را به جمع خود بررسی یک فرایند است که ذاتا سیاسی: که نظرات دریافت شمارش به سمت بحرانی اجماع و که به سمت چپ است ؟ این سایت شامل طیف گسترده ای از جریان روز منتقدان (در اندازه های بزرگ به دلیل آماده در دسترس بودن از بررسی آنلاین) اما انتخاب خود را از بررسی فیلم های کلاسیک کشیده شده در یک باریک طیف از نشریات. بیش از دو سال گذشته هر چند سایت نقد و بررسی-گزینش مدیر تیم رایان کار با بررسی متصدی سارا Ataiiyan است delved عمیق به تاریخ نقد فیلم و گنجانده شده در این سایت را بررسی فیلم های کلاسیک (از جمله آنهایی که از دست رفته اند) مهم طیف وسیعی از منتقدان که می خواهم که قبلا حذف شده است—و کسی نیست تا زمانی که در حال حاضر خود را با توجه به بینش خود مشاهدات و ایده های. (جای تعجب نیست که بسیاری از این مطالعه حذف منتقدان و مردم از رنگ است.) در روند رایان و Ataiiyan هستند معنی کمک به حتی به طور قابل توجهی تغییر تاریخ سینما بیش از همه.

یکی از این تازه شامل منتقدان برجسته باقی مانده است امروز البته به ناحق به او نوشتن: جنس زنبق و سوسن بری که در سال 1935 تاسیس MOMA's فیلم کتابخانه. قبل از آن بری بود یک منتقد فیلم و یک پیشگام در لندن به ویژه در تماشاگر. او همچنین نوشت: قابل توجه کتاب فیلم زیبایی شناسی و قدردانی "اجازه دهید به تصاویر" در سال 1926. (زمانی که من در مورد نوشت بری و بررسی او, بیوگرافی رابرت Sitton در سال 2014 به نام من برای یک مجموعه از او انتقادی نوشته.) گوجه فرنگی فاسد جمع آوری شده بسیاری از بررسی ها و ارتباط آنها مربوط به فیلم و به آنها ثابت کند که او یک منتقد تاریخی و بینش قوی. (یکی از مالش را به گزینش این است که منظور از طریق کلیک کنید و بخوانید بری بررسی کامل یک اشتراک به تماشاگر مورد نیاز است.)

در سال 1926 نقل مکان کرد توسط رابرت فلاهرتی را "Moana" و Ernest B. Schoedsack و Merian C. Cooper را "چمن" بری تمسخر استودیو محدود و اسکریپت-محدود artifices از سینمای آمریکا اضافه میکند: "هالیوود جدید نبرد-گریه باید 'دور با عوارض و بازگشت به طبیعت است." (سکوت به این روز باقی می ماند پر سر و صدا.) ستایش جوزف فون استرنبرگ را اولین ویژگی "نجات شکارچیان" یک فیلم مستقل از سال 1925 او نوشت: "اکثر فیلم های reek پول: این یکی با همه گسل آن بسیار صادقانه است بسیار ساده و بنابراین بدیهی است که هزینه کمی که می خواهد گرم به آن تا به حال از آن هیچ ویژگی های دیگر." (در همان قطعه او پیش بینی فیلم کتابخانه با ضجه و زاری کردن در مورد نزدیکی-مجموع عدم تجدید حیات از حتی بهترین قبلا منتشر شد فیلم: "هنگامی که یکی به آخر خنده و حرص دوباره ؟ و چه کسی می تواند به ما بگویید که در آن برای دیدن چاپلین و هارولد لوید فیلم که گاهی اوقات طول می انجامد؟") نوشتن از Ernst Lubitsch را "ازدواج دایره" بری تشخیص کیفیت است که محل سینما در کنار هنر کلاسیک و در همان زمان تشخیص آن را به عنوان ذاتا مدرن تر: "هنری جیمز می تواند در یک نور خلق و خوی گفته اند آن را به عنوان دقیقهای به عنوان Lubitsch در تصاویر: اما در آنچه از ظهر. من اعتقاد ندارم که هر کارگردان زنده یا مرده می تواند مربوط به آن در گفت و گو بسیار با ظرافت بنابراین به طور مستقیم یا پس زحمت به این بی تکلف فیلم می کند." بری هر چند دور از اول منتقد نیز ممکن مدرن اولین منتقد حداقل در زبان انگلیسی است.

این شبکه گسترده ای که رایان و Ataiiyan باید بازیگران گرفتار شگفت آور اوایل فیلم نقد و بررسی: ناشناس و زیبا و باهوش یکی از ژانویه 29 سال 1898 در نیویورک تریبیوندر مورد فیلم برداری نسخه از مصائب بر اساس بسیار آزادانه در "Oberammergau مصائب است." یکی از یک جفت از بررسی از استرالیا از یک محلی ساخته شده از سال 1906 "داستان کلی باند"—در مورد استرالیا و باند های خلافکار بودند و همچنین عامیانه قهرمانان—ارائه می دهد آنچه که ممکن است اولین انتقاد از سرزنش moralism: "آن معمول است برای افرادی که دارای یک اسکلت در کمد خود را به نگه داشتن آن را تحت قفل و کلید. . . . سوء استفاده از کلی باند دور کمر در اوایل دهه هشتاد بودند مسلما به اندازه کافی جسورانه در خود شخصیت و غم انگیز در توالی خود را به ارائه یک پر شور صفحه از تاریخ استرالیا است این کلاس از تاریخ که یک ملت را با غرور و افتخار است." از همان سال اول بررسی فیلم منتشر شده توسط نیویورک–بر اساس تجارت کاغذ انواعتک بند اعلامیه توسط سایمان سیلورمن سردبیر و مالک. همه کلاه متوجه مرز و در نوع بزرگ اعلام کرد: "شروع با زمان موضوع, بررسی, جدید, تصاویر متحرک ارائه شده در واریته تئاتر نیویورک و شیکاگو ظاهر خواهد شد در این گروه است."

یکی از جذاب ترین چهره های تازه در این سایت جان Kinloch نوشت که در سی سالگی و چهل سالگی برای کالیفرنیا عقابکه متعلق بود و اجرا توسط آفریقایی-آمریکایی تجار و روزنامه نگاران و ارائه اخبار به صورت سیاه و سفید در جامعه است. کوتاه زندگی می کردند precociously انجام Kinloch متولد و بزرگ شده در هارلم بود برادرزاده Charlotta A. باس, کاغذ سردبیر و ناشر بود که مرتب به موفقیت او. او همچنین آرزو به کار در کسب و کار فیلم اما او در جنگ کشته شدند در جنگ جهانی دوم در سال 1945 در حالی که هنوز در اوایل بیست سالگی خود. (به عنوان ذکر شده در مقاله ارزشمند توسط مورخ رابی لیبرمن هر دو باس و Kinloch بر این باور بودند که او تدوین شد به دلایل سیاسی برای ممانعت از انتشار. پاورقی: به سرعت زیستی-pic یا TV miniseries در مورد فوق العاده Charlotta باس!)

به عنوان یک نویسنده Kinloch منعکس پایدار پارادوکس کار منتقد: بسیاری از فیلم هایی که او بررسی شد نسبتا یکبار مصرف تفریحات نه به خصوص قابل توجه و نه به خصوص قابل سرزنش و او بررسی فیلم هایی با مهربان سهولت (گاهی اوقات اشاره کرد که یک B-تصویر یا ultra-low-بودجه یک "خواب"). اما با فیلم Kinloch به مناسبت افزایش یافت با بینش و شور و شوق به عنوان زمانی که نوشتن در مورد فریتز لانگ "من و تو" در سال 1938—او در حدود شانزده در زمان او رتبه آن در میان کارگردان شاهکارهای. بررسی چارلی چاپلین در "دیکتاتور بزرگ" را در 10 آوریل 1941 موضوع—او هنوز یک نوجوان-ager—Kinloch نوشت: "کمی خنده دار مرد اهمیت به روی صفحه نمایش است که تقریبا از شکسپیر به نمايشنامه نويسي داوینچی به نقاشی یا جیم فارلی به سیاست حزب." Kinloch آدرس های زیبایی جنجال که استقبال از فیلم متمرکز شده بر روی ده دقیقه ای-طولانی انعقاد سخنرانی که در آن چاپلین—بازی آرایشگر یهودی جعل هویت از هیتلر-مانند مستبد آدنوئيد Hynkel—صحبت می کند, در اثر, در صدای خود را. Kinloch تصویب فیلمساز "ضمیمه در یک بیت از خود فلسفه پس از یک ربع قرن خدمت به جهان شادی جمعی" و نتیجه گیری قطعه با شکوفا پرداخت توجه دقیق به ماده از چه چاپلین می گوید: "شما همچنین ممکن است توجه داشته باشید که چارلی درخواست برای برابری و تحمل به موارد زیر است:" مرد سفید . . . مرد سیاه و سفید . . . '"

Kinloch توجه ویژه ای به فیلم بر روی افراد متمایز علاقه به بینندگان (مانند یک در مورد آبراهام لینکلن) فیلم توسط فیلمسازان و کسانی که شامل ستاره های سیاه و سفید مانند پل رابسون و لنا هورن. شاید فوق العاده ترین قطعه جسورانه و رویایی سیاسی و زیبایی رساله بود مبدل به عنوان یک بررسی از سال 1940 فیلم به نام "هزاران نفر به عنوان تشویق" (همچنین به عنوان شناخته شده "در حالی که هزاران نفر تشویق") یک موسیقی با همه بازیگران سیاه و سفید. نوشتن از ظهور فیلم از جمله "به عنوان تشویق هزاران نفر" ساخته شده توسط تولید کنندگان برای مخاطبان Kinloch می گوید که "رنگی حرکت تصویر بوم و باور نکردنی است شکست" به خاطر "هیچ تلاش واقعی برای ترجمه به celluloid زندگی مردم سیاه و سفید در این کشور ساخته شده است." او شکایت کرده است که جمله "تصاویر رنگی هستند ولرم تکرار مکررات از آنهایی که سفید" و او با استفاده از فوق العاده کوتاه مدت:

خطر blackwashed سفید فیلم به پمپ Negro مدارهای بزرگتر است از صرف هنری faux pas. ثابت تحریف Negro زندگی دیده می شود در این فیلم نمی تواند کمک کند اما افزایش مضر تصور غلط است. در طول این تصاویر جمعیت سفید از این ایالات متحده glibly نادیده گرفت. قاضی خیابان-car conductor traffic پلیس و شهردار هستند و تمام رنگی. هیچ نژادی مشکل—منبع واقعی از هر گونه درست Negro درام در این کشور—که یکی از مسابقات حذف شده است.

او نتیجه می گیرد که "برای تحقق آنچه می تواند یک سرنوشت بزرگ, سیاه پوست حرکت تصویر صنعت یک بار و برای همه باید سر خود را از شن و ماسه." در Kinloch خواستار سیاه و سیاه-فیلم عمل شرکت های که ارائه بیش از مشتق سرگرمی و برای اینکه بیشتر از سرگرمی—که حقیقت در مورد زندگی سیاه و سفید آمریکایی ها در زمانی که استودیوهای هالیوود (که شاغل هیچ سیاه و فیلمسازان پس از آن) حاضر به انجام این کار. هنری و اقتصادی و سیاسی دستکش بلند که Kinloch انداخت پایین بود شجاعانه; چه بیشتر او به خوبی ممکن است قادر به پاسخگویی خود را به چالش بکشد.

رویایی و depressingly مختصر انتقادی œuvre از Kinloch است تنها یکی از بسیاری از اکتشافات بزرگ از گوجه فرنگی فاسد ابتکار. این سایت در حال حاضر نیز شامل از کار بسیاری که قبلا نادیده گرفته شده زنان منتقدان مانند Harriette Underhill نوشت که برای نیویورک تریبیون در نوزده-ده و در بیست سالگی (که شرح کامل برنامه های مربوط به فیلم های کوتاه و موسیقی زنده را به واریته جو moviegoing در آن زمان); Hoshi Soffen نوشت که برای شین Nichibei/جدید اخبار آمریکا در دهه پنجاه و شصت; ماریا لوز مورالس نوشت که برای روزنامه اسپانیایی La Vanguardia در بیست سالگی و سی سالگی و بسیاری دیگر از نویسندگان جشن از جمله مالی هسکل جوآن Didion B. روبی غنی Zadie اسمیت و پنه لوپه هوستون. این پروژه نیز برگرفته کار کوتاه مدت و به دور از دیدن منتقد هری آلن Potamkin که در سال 1933 و همچنین از دوایت مک دونالد ژن Youngblood و دیگران. من احساس به عنوان اگر من تنها خراش سطح از گنجینه های است که رایان و Ataiiyan آورده اند به نور است.