یک زن مسن به آرامی راه می رفت از او در آپارتمان ایستاده بود و در خیابان خیره پس از آمبولانس که گرفته بود تنها پسر او به دور است. موهایش مجعد و خاکستری و او عینک عینک ضخیم قهوه ای شلوار یک ژاکت کش باف پشمی سیاه و سفید فولاد ، من فیلمبرداری و من تا به حال فیلم برداری به عنوان صلیب سرخ داوطلبان لود پسرش به قرمز و سفید آمبولانس با چراغ های اضطراری عمومی. او در لباس سفید لباس و ماسک صورت مجرای-ضبط بیش از بینی و دهان خود را. تنها چیزی که او را متمایز از داوطلبان تلفظ لنگی یک خم شدن, به عنوان او خود را کشیده و به پشت ون.
پس از آمبولانس سوار دور مرد مادر باقی مانده در وسط خیابان گریه آرام پشت او ، من فیلمبرداری و من مشغول به کار بودند در یک داستان در مورد داوطلبان در بیروت چیدن COVID-19 بیماران و ما تا به حال گفته شده است که آن را بیش از حد خطرناک برای سوار شدن در آمبولانس. به جای گرفتن در ماشین و زیر ون به عنوان ما می خواهم برنامه ریزی ما ایستاده بود در خیابان در تلاش برای باقی می ماند و چندین متر دورتر از زن است. او شروع به راه رفتن به سمت ما و صحبت کردن به من و کشیده کردن ماسک صورت. به عنوان یک خبرنگار, من می خواستم به صحبت کردن با او. شده است یک رویداد و یک فرد عمیقا تحت تاثیر آن است. فضای بین ما باید البته منقبض شده. این احساس طبیعی می خواهید او را به آمدن نزدیک تر به بحث اعتماد به سهم خود رنج می برند.
زن در شوک بود و به نظر می رسید در مورد به عنوان به تنهایی به عنوان هر کسی می تواند به تنهایی در بحران در غم و اندوه است. او گفت که پسرش شده بود از بیمارستان مرخص روز قبل از, اما پس از آن تبدیل شده بود بسیار بد دوباره و تا به حال برای رفتن به عقب. "شاید آنها چیزی مشکوک. من نمی دانم!" او به من گفت. او به نظر می رسید می خواهند اطمینان از صحبت کردن از شنیدن صدای تشویق. من می خواستم برای قرار دادن دست بر روی شانه خود را—یک ژست از مهربانی و همدلی است که به هر انسان و حیاتی برای یک روزنامه نگار یک غریبه در حال حاضر برای اکثر آسیب زا و استرس زا لحظات دیگر مردم زندگی می کند. برای من ابراز محبت یک راه برای به اشتراک گذاشتن در تجربه به عنوان احترام به عنوان من می توانم. در عوض در آن لحظه من حمایت دور به عنوان او پا به سمت من اشک در چشمان او و وحشت در صدای او است. این غیر انسانی ترین لحظه زندگی حرفه ای من من بیشتر از عقل جسمی و عاطفی عمل می کنند.
ما دست تکان دادند با عجله خداحافظی و شروع به پریدن کرد به ماشین و رانندگی کردن در ابتلا به امید آمبولانس. زن ماند و در خیابان چشم توسط دو همسایه بودند که تکیه بیش از یک بالکن. به طور معمول در بیروت وجود دارد خواهد بود ده ها نفر را دور خود جمع به سازمان دیده بان و راهنما و پیشنهادات و اتهام و ارائه آرامش. در حال حاضر وجود دارد تنها انزوا فاصله تماشای دیگران پریشانی از دور.
تا آن لحظه به, گزارش سفر کرده بود احساس تسکین—سفر خارج پس از هفته ها در داخل آپارتمان در سراسر کشور مستند که دیدم سرباز لبنانی تعقیب جاگر برگشت داخل خانه و استرن گوشه-فروشگاه صاحبان اجرای یک-در-یکی-از سیاست. لبنان مقامات تا به حال عمل کرده و به سرعت پس از اولین پیش بینی از تاثیر بالقوه از coronavirus منتشر شد در اواخر فوریه. یک دانشگاه آمریکایی لبنان مطالعه پیش بینی شده دو و نیم میلیون نفر و صد و پنجاه هزار مرگ و میر در پایان ماه ژوئن است. با قابل توجه بهره وری برای یک کلاس سیاسی به طور سنتی رتبه بندی به عنوان یکی از فاسد ترین, لبنان, مقامات, راه اندازی گسترده shutdown.
در ابتدا من احساس یک راز نوع شادی در اخبار از محدودیت. پس از سالها تلاش برای همپوشانی ما برنامه سفر به, روزنامه نگاران, من و همسرم می توانید نوع تمدید staycation هستید ما همیشه به شوخی ما مورد نیاز است. من می توانم طبخ بیشتر و خواندن. من در نهایت می تواند ارسال ادبی agent صفحات بیشتر از من آهسته در حال حرکت کتاب. مطرح اسکاتلندی-ایرلندی پروتستان به دنیا آمد کشاورزان, من یک معتاد به کارش. در اینجا بود نهایی اجازه بغض بقیه.
که تازگی عینک در عرض چند هفته. پس از یک ماه و نیم من متوجه شدم که این طولانی ترین دوره من می خواهم به سر برد و در همان کشور برای نزدیک به یک دهه. زندگی من به عنوان یک خبرنگار خارجی برای "PBS NewsHour" شده بود یکی از ثابت حرکت و پرواز و هتل و سفر است که تبدیل به بیشتر سفر. آن را به حال شده است در مورد وقایع را به عنوان به سرعت به عنوان امکان پذیر است و شاهد آنها دست اول. پس از دوازده سال جنگ گزارش من در بر داشت یک بحران است که من نمی تواند نسبت به اجرای هیچ دلال با آنها را به برنامه از طریق واتساپ بدون پرواز به کتاب بدون کیسه برای بسته بندی. وجود دارد هیچ نقشه من می تواند خاموش من, دفتر, دیوار, برای سفر و تلاش برای ریختن (فولد) (آنها هرگز در برابر همان راه دوباره). هیچ خطرات امنیتی به بحث و در نهایت صلح با.
در جایی از این چیزهایی که من مجبور به ماندن قرار داده بود هنوز هم صبر کنید—همه چیزهایی که من موفق به جلوگیری از در طول سال تحت پوشش مشغول به کار است. من شده است به عنوان رد, مدرسه قدیمی, ساده و آرمان گرا. اما من معتقدم که هیچ کس هیچ چیزی به خوبی از جمله زندگی مگر در مواردی وجود دارد یک هدف مناسب و معقول برای آن است. برای من که هدف همیشه بوده است تا به ما نشان می دهد ارتباط—نه به سادگی به سند رنج می برند اما در معرض جهان به یک فرد در پاسخ به درد و رنج خود را. که در آن خود را به بشریت نهفته است. این چیزی است که همه ما به اشتراک بگذارید. که ما چگونه مردم را به عنوان آنها عبارتند از: مجموعه ترس و شجاع.
به عنوان مستند کشیده من تلاش خود ترس و بی قراری. هر روز من در یک تردمیل است که من تا به حال وحشت-خرید در ابتدای مستند. آن hummed در زیر من به عنوان من وانمود من محدوده به سمت دریای مدیترانه که من می تواند در افق های خارجی و اتاق ناهار خوری ، یوتیوب renditions از تائو که من گوش دادن به من به عنوان سقوط در خواب های روزنامه نگاری در صبح خانه پخت و پز است که در حال حاضر تبدیل به یک ورزش رقابتی: این ها انجام می شود نه به اشغال من اما به اشغال رایت تا طعم کمی از فشارهای در من. با عجله به بیرون بود موقت آرام جانور که ذهن من و آپارتمان من. انگلیسی-ایتالیایی اکسپلورر و نویسنده خانم فریا استارک در توصیف آن خوب نوشتن "اشاره می شمارد و نه کلیک کردن محکم پشت شما: و همه را از طریق زندگی واقعی لحظه رهایی هنوز هم معتقد است که لذت از تمام جهان آینده برای دیدار با شما مانند یک موج است."
من می دانم که حس رهایی همه به خوبی. من حتی موفق به تبدیل آن به یک نیمه محترم. آن است که با عجله از پایین آمدن از پله های هواپیما در نور خورشید یک کوله پشتی بر شانه ام; به تازگی از بودن در جاده ها; و البته حس یک نسخه جدید از خود. در حالی که سفر من بالید خودم در شکایت نیست همیشه ابراز قدردانی به انجام آنچه که من برای یک زندگی آگاه باشید که آن چیزی بود که من تنها می تواند به عنوان یک دختر کوچک. ارتباط با مردم در سراسر جهان: کباب و چای با افغانستان و همکاران دروغ گفتن زیر درخت توسط رودخانه پنجشیر; تبادل گوسفند-تکنیک های کشاورزی با چچن رزمندگان در کنیا; که به نام "خواهر کوچک" توسط فعالان سوریه همانطور که مبارزه با تکرار این نزدیکی هست. من به عقب نگاه در این لحظات در زندگی من و من غرق با قدردانی آنقدر شدید است که من به سختی خودم قبل از اینکه من گریه.