سوزان Rothenberg که درگذشت این هفته در سن هفتاد و پنج در Galisteo نیومکزیکو خانه او را برای سی سال بود بهترین چیزی است که اتفاق افتاده است به هنر نقاشی در نیویورک در نوزده-دهه هفتاد. من می گویم "چیز" از آنجا که این, اثر, از, اسب, نقاشی است که Rothenberg بر خاست در جهان در سال 1975 در ژولیده لافت گالری 112 گرین خیابان در حال تولد سوهو در یک شهر موجب ویرانی و فقر و هرج و مرج بود مانند برخورد یک سیارک. این باعث انقراض جمعی در میان زمان دایناسور گونه مودب فرمالیستی انتزاع. وجود دارد باغی واقع گرا سبک و تزریق conceptualist ایده های. اما هیچ چیز ما آماده شده برای قدرت یک زن جوان از بوفالو آموزش دیده به عنوان یک مجسمه ساز و کارهای کوچک و لاغر اندام, گاهی اوقات یک رقصنده—که نقاشی به سختی برای دو سال.
ازدواج به مجسمه جورج Trakas در زمان Rothenberg آغاز شده با این نسخهها کار در آب و محلول در رسانه—رشته های شکسته brushwork با خط پایین وسط ثبات شبح تصاویر از اسب—به طوری که او می تواند شستن دست های خود را به سرعت زمانی که نوزاد خود را پدر مگی گریه کرد. او و Trakas بعد طلاق گرفته است. (این امر می تواند خوب به یک ماه-با-ماه گاهشناسی—چه گرفت و در زندگی خود از آن به بعد تا زمانی که گرین استریت نشان می دهد—به منظور افزایش عمده موزه نگر که, تکان دهنده, Rothenberg هنوز داده می شود با وجود او امن شهرت.) در 112 گرین بزرگ نقاشی آکریلیک ساخته شده برخی از ما خنده با حیرت محض. در stentorian سیاه پوستان و orangish browns, آنها تا به حال رسمی دقت انبوه به تخت و انتگرال به عنوان هر زمان انتزاع. اما بهر نود سنت که Rothenberg شروع به ضربه آسمان بالا. بزرگ اسب loomed اعم در فرم از خام cartoonishness به نکات قابل قبول بر آناتومی اسب. همه seethed با احساسات—ایزوتوپ است که تا به حال از دست رفته از ماندارین سبک از روز که در آن دقت کرده آواره پیشنهادات از هر چیزی با ارزش در مورد مراقبت از. آثار منتقل خشم تجلیل و خود رها جسارت. آنها احساس شخصی البته در مقیاس بزرگ. در یک عصر دلچسب با چه در هنر و چه به انجام آن Rothenberg خطاب و پاسخ نادر سوال: چرا ؟ او palpably ساخته شده تصاویر نه تنها به این دلیل که او می تواند اما از آنجا که او تا به حال به. تاریخی حاصل شد یک تولد دوباره اکسپرسیونیسم با نیروی جنبشی و بی تردید صحت. پس از آن به نظر می رسید به من و سپس و به نظر من در حال حاضر.
بقیه داستان مملو از تغییر تصاویر—سر و چهره انسان معمولا ناقص و همچنین به عنوان حیوانات—و تا کنون فصیح را لمس کنید. (یکی از شاهکارهای یک چشم انداز از پیت موندریان, رقص foxtrot به عنوان خود را معتاد در یک بلیزارد از پر سکته مغزی است.) خسته کننده از آکریلیک Rothenberg تسلط رنگ روغن که آورده فراری زیبایی و درد حساسیت به او با عصبانیت مشغول به کار سطوح. من افتخار داشتن معرفی بروس نومان به کار خود را در یک نمایش فوق العاده در حال حاضر گذشته ویلارد گالری در سال 1981. (آن را سرگرم کننده به تماشای سنگی او شک و تردید از نقاشی نرم افزار کم است.) آنها ملاقات کرد و پس از آن در سال 1989 و نقل مکان به Nauman در مرتع پرورش احشام خارج سانتافه زندگی خانوادگی از نظر با اسب و مرغ و سگ و گربه و محیط گنجینه های باستانی هند خستگي و سفال خرده ریز. Rothenberg به ندرت بازبینی نیویورک به جز دوره ای از کار خود را در Sperone chris dobbs, گالری رندر او و نه شبح مانند در حالی که افسانه ای به حضور در معاصر ، اما ایستادن در مقابل یکی از نقاشی های او. او را به طور کامل وجود دارد با یک تکان خوردن از آنچه به طور دائم بخواهند صفحاتی دوباره مرتب حساسیت من و دنیای هنر را در سال 1975.