برای بسیاری از آن در حال اجرا زمان دستیار اختصاص داده شده است به روال. زن سبک و جلف سبز جدید فیلم های کوتاه و آرام و اغلب خسته کننده تمرکز بر وظایف دنیوی است که تا یک روز کاری برای جین (با بازی جولیا گارنر). او باعث می شود قهوه, پاسخ ایمیل و شوی ظروف; او می رسد در سپیده دم برای تمیز کردن رئیس خود را به مرموز لکه بر روی نیمکت خود را. بسیاری از الزامات و موقعیت خود را در حال ضمنی; او را به یکی از اولین در به کار و آخرین را به سادگی از آنجا که این چیزی است که انتظار می رود از کسی که با او junior وضعیت. که نیز به همین دلیل او را به نگه داشتن دهان خود را بسته است.
جین به کمک ناشناس مغول است که آشکار ایستادگی در برای Harvey Weinstein و آنها بیننده تجربه تنها به طور غیر مستقیم. او یک کمین شبح عصبانی voice بر روی گوشی و نویسنده بسیاری از ميانگين صدایی همه کلاه ایمیل. او به وضوح به چیزی وحشتناک, اما آن را سخت به بگویید که دقیقا چه چیزی است که ممکن است. به عنوان یک نتیجه, دستیار مانند یک فیلم ترسناک با دوز Kafkaesque سورئالیسم: جین روز کاری خسته کننده است و در عین حال وحشت زده یک سری از نوکر کارهای در خدمت یک فرد هیولا دوربین به معنای واقعی کلمه نمی تواند چهره او را.
این سینمایی دستگاه طول می کشد در حالی که برای دریافت استفاده می شود و آن را به طور کامل در همراهی با سبز ، آخرین پروژه این مستند مصاحبه JonBenétشد عجیب و غریب و به صورت پراکنده موثر در ریف واقعی-جرم سبک کار است که هر دو بازگو 1996 قتل 6 ساله JonBenét Ramsey و منعکس شده در روند ساخت یک فیلم در مورد چنین unspeakable act. سبز صحبت کرد به ساکنان JonBenét وطن در مورد این پرونده به بهانه مصاحبه آنها را در یک فیلم سینمایی. در مونتاژ این سر صحبت به سهام به خصوص ترسناک لحظه ای در تاریخ آمریکا و سبز یافت می شود یک رویکرد متمایز به یک روایت بود که تبدیل نگران کننده آشنا برای مخاطبان است.
بخوانید: چگونه داستان می تواند به کشف مناطق خاکستری از #MeToo با کمتر واکنش
دستیار تلاش است چیزی مشابه اما محصول نهایی است و حتی بیشتر پیچیده. رنگ سبز به راحتی با به چالش کشیدن و بیگانه او را مخاطب ترجمه را به خوبی به داستان فیلم ساخت. هر چند آن را تنها 85 دقیقه, فیلم وارث Chantal Akerman تاریخی 202 دقیقه Jeanne Dielman, 23 quai du Commerce, 1080 Bruxelles, یک شاهکار ریشه در عادی تکراری مسئولیت هایی است که به آرامی ساخت نسبت به چیزی شوم. در زیر جین دلتنگ روز در کار سبز پرسیدن یک سوال است که بازتاب در رسانه ها از سپیده دم از #MeToo جنبش: چگونه می تواند کارکنان اتهام معتادان مانند Weinstein نیست که تا به حال برخی از ایده از آنچه که قرار بود—و چگونه می تواند از آنها همچنان کار خود را بدون گفتن و یا انجام هر چیزی ؟
که مفهوم انجام کارهای به حمایت از برخی از آمورف بد suffuses این فیلم اگر چه آن را ندارد تا کنون به طور کامل سطح. سبز گردد کیمیایی دفتر-جهان محدود آنقدر مبهم است که لحظات زمانی که او نشان می دهد پویایی آن به طور مستقیم و گاهی به عنوان نگرانکننده است. آن را بیشتر نگران کننده به تماشای جین نوشتن یک cloying, ایمیل, برای, نوجوانی, بعد از لبخند جرم ("آن را به جای من به سوال تصمیم گیری های خود را," او, انواع در مشاوره از همکاران). او وضع باعث می شود تمام حس هنگامی که بیننده متوجه می شود چگونه اطلاعات چند او در واقع مطمئن شوید. گارنر که برنده جایزه امی در سال گذشته برای کار در Netflix بکشد سری اوزارک و انجام داده استرلینگ حمایت از کار در تلویزیون و فیلم برای دهه گذشته برجسته لنگر برای این فیلم کاملا کالیبره هر نگاه دزدکی و, واکنش ظریف به هر جزئی.
سرانجام دستیار سازد به نوعی اوج با یک جلسه بین جین و منابع انسانی نماینده (با بازی غیر مستقیم مهارت توسط Matthew Macfadyen). خود را به طرز وحشیانه ای قانع کننده ارز که در نهایت صدای برخی از حقایق ناگفته از فیلم باعث می شود برای یک پایان فوق العاده. متاسفانه این صحنه نمی آیند کاملا در پایان; بسته شدن دقیقه کمی بیشتر اکشن است که veers به سمت اغراق داستان را تم. اما کسانی که نقص هستند هرحال دستیار's جو—خرد کردن حس ترس که طنین انداز خواهد شد برای هفته بعد از شما دیده ام این فیلم است.
ما می خواهیم به شنیدن آنچه که شما فکر می کنم در مورد این مقاله. ارسال یک نامه به سردبیر و یا ارسال به letters@theatlantic.com.
