هر هفته شب سردبیران ما راهنمای شما را از طریق بزرگترین داستان از روز به شما کمک کند کشف ایده های جدید و تعجب شما با لحظات لذت. اشتراک برای دریافت این به صندوق پستی خود تحویل.
در سال 1993 کمدی موش خرمای کوهی امریکا روز آشکار اکو از این لحظه: مرد زندگی همان روز و بیش از زمان تبدیل شدن به بی معنی است.
معلوم است آن را در واقع یک بیت از یک فیلم ترسناک. اما به عنوان فرهنگ ما نویسنده مگان Garber اشاره mundanity نیست مرکزی عذاب—عدم قطعیت است: وقتی که آه وقتی که آن را تمام می شود ؟
اگر شما در زندگی شخصی خود را 2 فوریه دوباره و دوباره در اینجا یک بیت از مشاوره برای ماندن محور:
به یاد داشته باشید که عدم اطمینان نیست همه در سر خود را. واقعا وجود دارد بسیاری از ما نمی دانیم که در مورد ویروس ها و بحران ایجاد کرده است.
جلوگیری از روان خطا که باعث می شود نه دانستن حتی بدتر. بسیاری از ما اشتباه قطعیت خطر bingeing اطلاعات سعی کنید برای دفع تهدید. در عوض ما شادی نویس Arthur C. بروکس توصیه شروع به پذیرش آنچه که شما نمی دانید (و جیره اخبار خود را مصرف).
کنار این "حال شما چطور است ؟" در هنگام زوم خود را می نامد. "هر کس انجام بد" خانواده ما نویسنده اشلی و بندهای اشاره می کند. "ما باید بهتر سوال بپرسید."
اگر شما نیاز به یک کمی امید به نوبه خود به شعر است. در اینجا ما کارکنان نویسنده جیمز پارکر خواندن آنچه که او خواستار یک "Coronavirus نماز." آن را ممکن است به شما احساس کمی بهتر است.
/media/img/posts/2020/04/original-31/original.png)
یک سوال پاسخ داده شده: چگونه پایدار عدم تماس انسان مغز می گذارد ؟
"هنگامی که شما فشار بر روی پوست آن را می فرستد سیگنال به نخاع که به مغز شما و این تغییرات مغز شما خروجی" جیم Hamblin ما ساکن دکتر-روزنامه نگار توضیح می دهد که در فاصله اجتماعی پادکست.
اما وجود دارد یک تفاوت واقعی بین بودن در لمس شانه با انسان دیگر و با تکیه به شانه خود را در برابر یک دیوار.
"دانستن است که آن را یک انسان ایجاد این آبشار از سیگنال های عاطفی که نیست دوباره ایجاد شود و حتی اگر آن را دقیق همان فشار در همان مدت."
جیم انتظار ندارد همه گیر به تغییر رابطه ما با لمس طولانی مدت اما اثرات آنی بر سلامت ما به احتمال زیاد بزرگ نیست. "این است که فقط یکی از بسیاری از به طور کلی خوب و تسکین استرس و انسانی ورودی که ما در حال از دست رفته است که در مجموع خوب است برای ما."
آنچه به عنوان خوانده شده اگر ... شما فقط می خواهید توصیه های عملی:
-
چهار جدول زمانی ممکن است برای زندگی به حالت عادی بازگشت
-
در اینجا این است که چگونه بسیاری از مردم coronavirus در دولت خود را
-
یک راهنمای برای همه گیر مواد غذایی هیجانی
-
30 غیر منتظره فیلم به تماشای شاهکارهای
-
20 undersung جرم و جنایت نشان می دهد
مشاهده همه ما داستان های مربوط به شیوع کروناویروس در اینجا. اجازه دهید ما می دانیم اگر شما سوالات خاص در مورد ویروس—و یا اگر شما یک تجربه شخصی شما می خواهم برای به اشتراک گذاشتن با ما.
ما به دنبال بحث با افرادی که تقاضا برای بیمه بیکاری با توجه به همه گیر. برای به اشتراک گذاشتن تجربه خود را لطفا به ما را با نام محل و مربوط به جزئیات کار.
امشب فیلم: John Wick (2014)
تمام هفته ما در حال بررسی چند دهه زندگی حرفه ای از کیانو ریوز توسط بازبینی پنج ضروری است. نهایی انتخاب ما سری John Wick. ما منتقد دیوید سیمز خود را توضیح می دهد انتخاب:
توسط John Wick منتشر شد در سال 2014 به نظر می رسید که کیانو ریوز حرفه ای به عنوان یک-لیستر ممکن است در نهایت به پایان رسید. او تا به حال به نظر می رسد در یک جعبه-دفتر آمار از سال 2008 به طور گسترده ای panned روز زمین هنوز ایستاده بودو تا به حال عمدتا صرف دخالت در سال بازیگری در فیلم indie در و کارگردانی یکی از خود را بسیار عالی اما کمی دیده می شود Man of Tai Chi. John Wick ساخته شده ارزان و کارگردان ریوز سابق دو شیرین کاری Chad Stahelski, که تا به حال مشغول به کار در ماتریس. این فیلم یک پیروزی اقتصادی سرایی و ترد فک انداختن عمل choreography. داستان خود را از یک بازنشسته قاتل انتقام سخت در روسیه اوباش ساده است اما آن را که توسط ریوز غم زده عملکرد فداکاری خود را به کار شیرین کاری و فیلم hilariously متراکم جهان-ساختمان. John Wick بار دیگر احیا ریوز متحرک-بت وضعیت چیزی است که نوشته شده است و بیش از فقط برای این بازیگر به نمایش مخاطبان در عین حال یکی دیگر از سمت جدید خود را.
شرکت در بحث استفاده از توییتر با هشتگ #AtlanticMovieClub یا با پاسخ دادن به این ایمیل با افکار خود را. دوباره همه پنج فیلم در این سری است.
ثبت نام خود را به صورت روزانه در اینجا.
ما می خواهیم به شنیدن آنچه که شما فکر می کنم در مورد این مقاله. ارسال یک نامه به سردبیر و یا ارسال به letters@theatlantic.com.
