ادبیات این بیماری همه گیر در حال حاضر در اینجا

یک واقعیت تلخ از نوشتن است که حد عالی رساندن احکام است که اغلب به مراتب راحت تر از حد عالی رساندن افکار آنها انتقال. یک نتیجه فرعی واقعیت این است که جلا ظریف نثر در خدمت به عنوان یک مفید اگر نه همیشه عمدی مخفیگاه به صورت نیمه پخته ایده های. والتر بنیامین نوشت که یک عنصر کلیدی از فاشیسم است aestheticization از سیاست: پنهان از بد فکر پشت روشن اپتیک. حتی در فاشیستی-رایگان موقعیت های پنهان اصل مشترک است به اندازه کافی است که من آمده ام به رویکرد زیبایی و پاکیزگی در هنر با برخی از شک و تردید.

تا کنون نوپای ادبیات از این بیماری همه گیر کوروناویروس تقویت شده من بی اعتمادی. سه مجموعه از coronavirus-پاسخ نوشتن—Zadie اسمیت مقاله مجموعه Intimations; نیویورک تایمز' کوتاه داستانی, تالیف, The Decameron پروژه و مخلوط-نوع گلچین و ما آمد بیرون و دیدم ستاره ها دوبارهویرایش شده توسط Ilan Stavans—به من بگو چرا: هیچ کس تا به حال واقعا پالایش ایده های خود را در مورد زندگی شخصی در حالت گسترده انزوا و وجودی ترس و ادبیات حتی زمانی که سیاسی است و اساسا قلمرو شخصی. آن متکی بر توانایی کانال تجربه درونی به بیرون و از آنجا که هیچ تجربه درونی از coronavirus همه گیر می تواند موجه تواند به عنوان تکمیل و نثر است که ارائه آن را ثابت و قابل فهم حلقه نادرست است. در لرزان عرصه ادبیات در واکنش به سرعت به یک بحران در حرکت آشفتگی و هرج و مرج هستند اشکال که صحبت می کنند به بهترین دردناک واقعیت.

Zadie اسمیت باز می شود Intimationsکه شامل شش کوتاه زیبایی ساختار مقالات نوشته شده تا حد زیادی در مشخص gleaming نثر با اذعان, "وجود خواهد داشت بسیاری از کتاب های نوشته شده درباره سال 2020: تاریخی, تحلیلی, سیاسی و همچنین جامع حساب. این است که هر یک از آن—سال نیست در نیمه راه انجام می شود. آنچه که من سعی کردم به انجام این است که سازماندهی برخی از احساسات و افکار است که وقایع تا کنون را برانگیخت در من است." بنابراین به جای بینش اجتماعی که اسمیت اذعان می کند هنوز در دسترس او انتخاب خود سازمان. به نوبه خود درون کاملا منطقی اما ساختار ضربه به خوبی جواب نمی دهد.

برای اینکه عادلانه اسمیت امید بستن برای سفارش تعجب آور است. داستان او یک استاد از ساختار و فرم. به طور سنتی به او اجازه داده است بیشتر پايگى در, مقالات و نقد—من فکر می کنم به عنوان مثال در صورت تمایل's کرک شده, غیرقابل توجیهی از رقم لذت بخش "دیدار با جاستین بیبر!," که با استفاده از pop-star ملاقات و خوش آمد می گوید به عنوان فرصتی برای دوباره Martin Buber را من و تو—اما نه در Intimations. آن مقالات کوتاه و تنگ و براق: لذت بخش به عنوان خوانده شده, اما نازکن و cagey با خود اساسی موضوع که مرگ است.

جزئیات: عجیب و غریب قدرت Zadie اسمیت جمله

نگاهی به "Peonies" است که در آن یک شگفت انگیز باغ سرسبز مجموعه اسمیت تفکر در مورد انسان آسیب پذیری زیست شناسی. در نظریه "Peonies" اذعان خلاق و مخرب تقدم از طبیعت بیش از عزم—که شامل آن تقدم بیش از هنر است. به اسمیت, هنر و تعيين تقریبا مترادف: "نوشتن" او توضیح می دهد "کنترل است. بخشی از دانشگاه که من در آن تدریس باید به درستی نامیده می شود کنترل تجربه بخش. تجربه ... رول بیش از همه است. ما سعی می کنیم برای انطباق برای یادگیری به جای ... اما نویسندگان بیشتر: آنها این را تا حد زیادی بی ریخت سردرگمی و ریختن آن در قالب از خود ابداع. نوشتن همه مقاومت" به تجربه.

البته این درست است برای همه نویسندگان است. برخی به دنبال به تصویر کشیدن سردرگمی و نه شکل آن را به دلیل. اسمیت تلاش برای فراموش سابق در "Peonies" اما وقتی که می آید زمان برای او به داد و بیداد کردن با خرد کردن سردرگمی و درماندگی که بیماری تولید او وثیقه در پروژه خود را. Coronavirus به نظر می رسد به صراحت در "Peonies" تنها یک بار نام نه اما به عنوان ما "عجیب و غریب و قریب به اتفاق نجومی از مرگ"—و لحظه ای که اسمیت آن را اشاره به او می رسد در بحث پایان. "Peonies" است مرسوم ساختار ادبی مقاله که بدان معنی است که ما به عنوان یادگیری در دبیرستان که نتیجه آن recapitulates آغاز آن. به جای ادامه فکر کردن در مورد قریب به اتفاق مرگ اسمیت بازگشت به جایی که "Peonies" آغاز شد: یک باغ گل و خفه حسرت اختلال است که باعث.

"Peonies" است و نه تنها مقاله است که در آن ساختار کمک می کند تا اسمیت به نوبه خود از مرگ است. "آمریکا استثنا" خطی op-ed-سبک استدلال, آدرس, مرگ به عنوان یک پدیده جرم است اما هرگز به عنوان یک شخصی. "چیزی برای انجام" یک انعکاس چرا نویسندگان نوشتن حتی در بحران می خواند مانند اولین بخش از نوشتن-کارگاه سخنرانی. در "Screengrabs (پس از برگر قبل از ویروس) "اسمیت بازگشت به بخش-های سنگین و سبک او در سال 2012, رمان, NW, که در آن, شسته و رفته, با عنوان تکه از روایت تکرار تمایل خود را بیش از حد کنترل شخصیت ناتالی به تعامل با احساسات. اما در اینجا اسمیت یکی تمایلی به شرکت.

در آن قضیه "Screengrabs" آیا برای رسیدن به احساسات: شش مقاله را در هفت بخش در حال nonfictional شخصیت طرح که در آن اسمیت به طور ضمنی می گوید: خداحافظی به نیویورک زندگی جزئی بازیکنان قبل از خروج به پناهگاه در لندن است. مقاله کمرنگ است مرثیهای—به عنوان خوانده شده, من نمی تواند فرار از فکر کردن است که افراد آن حتی مردی که اصرار دارد: "من جان سالم به در راه بدتر گه از این" ممکن است زنده ماندن ویروس. اما آن ناقص ساختار اجازه می دهد تا اسمیت جلوگیری از ابراز غم و اندوه. فرم خواسته است که او به سرعت حرکت می کند و حتی به عنوان محتوای آن ممکن است بیشتر به طور کامل پدیدار شود اگر او آهسته. تنها استثنا این است که بخش هفتم با عنوان "اسکریپت: تحقیر به عنوان یک ویروس" است که در آن اسمیت توصیف و سوگوار قتل جورج فلوید. در اینجا او در برخورد با مرگ است نه زودگذر و یا انتزاعی است. او نثر است پاره پاره و زینت او در نظر گرفتن نژاد پرستی به عنوان کشنده تحقیر تنها ایده است که Intimations می بیند از طریق از ابتدا تا انتها. دلیل روشن به نظر می رسد: فلوید کشته شد در اواخر ماه مه و من دریافت نسخه پیش از Intimations در اواسط ماه ژوئن. بخش آشکارا نوشته شده به سرعت آن را ظهور از قرن ها از تاریخ آمریکا است. اسمیت بدون نیاز به پنهان شدن در پشت ساختار در اینجا.

جزئیات: جیمز بالدوین درست بود در تمام طول

The Decameron پروژه دارای یک مشکل بزرگتر از گرايش برای سازمان است. بسیاری از آن 29 داستان های عاطفی شسته و رفته و یک توجه داشته باشید. Etgar Keret را سهم "خارج" منحصر به فرد است که در آن پاکیزگی منفی است: Keret را راوی کدو تنبل مشترک و تداوم رویای پست-همه گیر همدلی و همبستگی ادعا طلبانه "بدن به خاطر همه چیز و قلب است که نرم شده در حالی که شما به تنهایی خواهد شد سخت به بالا در هیچ زمان." همکاران دیگر را مخالف رویکرد به دنبال مثبت و زیبایی در هزینه صداقت. را Alejandro Zambra را "زمان" است که در آن کوچک زینت زندگی خانوادگی—مشاهده یک کودک نو پا در خواب انجام ناخن در حال رشد نژاد—بیشتر تنش قرنطینه که Zambra توصیف با کمتر تخیل و در جزئیات کمتر. در صفحه "زمان" آشکار اضطراب در درجه اول توسط دیگر "خواندن زیبا و نا امید کننده رمان های او می خواند" که ممکن است منعکس کننده تمایل مشترک برای خوش بینی. اما Zambra آپارتمان-اندازه جهان است که بیش از حد شیرین و آرامش آن بیش از حد در دسترس و بررسی نشده. نتیجه جذاب است اما برای من باورنکردنی بود.

هنوز Decameron پروژه شامل موفقیت. راشل کوشنر, Téa Obreht لیلا Slimani و رودخانه سلیمان همه هوشمندانه قاچاق بسیار خوب داستان در مورد خانه موضوعات مختلف—قصه گویی و تبعید داستان سرایی دوباره حبس—به کروناویروس فریم. تنها تامی نارنجی جرات واقعی پرتره از قرنطینه در "تیم" که wobbles مثل یک بچه در اولین دو چرخ دوچرخه. آن زبان است که اغلب گیج کننده و گاهی زشت است. کلمات جست و خیز کردن از آن راوی که تک گویی در مورد زمان ترکیه روز سه شنبه, ماراتن, خوک, slop, نژادپرستی, اوکلند, قیمت مسکن و, با هیچ طرح یا بافت همبند بین هر موضوع اما سخنران خود را. نتیجه توجه به خواسته های به سادگی موجب راوی نیاز به شنیده می شود. این هیچ اخلاقی و یا ثابت معنی; به قرض گرفتن Zambra فرمول آن را ارائه می دهد نه زیبایی و نه امید. در عین حال به عنوان خوانده شده توضیحات آن زمان تیک تاک گذشته در قرنطینه به عنوان "پنهان و با صدای بلند به عنوان خورشید پشت ابر" من احساس تکان خوردن از به رسمیت شناختن. آن است که مانندمن فکر می کردم. نارنجی را کثیف توصیف و اجرای احکام به تنهایی در Decameron پروژه ارائه کوچک و جدید حقایق.

و ما آمد بیرون و دیدم ستاره ها دوبارهیک نوع و عبور از مرز گلچین عمدتا ترجمه شده واکنش های به coronavirus پر از ظروف سرباز یا مسافر. در واقع سردبیر ایلن Stavans به نظر می رسد به دعوت آن. او juxtaposes سبک—شعر بعدی به نقد ادبی تجربی داستان بعدی به مقاله شخصی—در راه است که به طور مداوم disorienting و گاهی اوقات نامطلوب اما خوش ، او مجوزها سیاسی تناقض: در یک سهم ماریو وارگاس یوسا موجب اقتدار اسپانیا پروتکل قرنطینه در حالی که در یکی دیگر از مترجم ترزا سولانا ابراز ترور در دولت اسپانیا را در درمان این بیماری همه گیر مانند "جنگ ایجاد یک سناریوی نظامی و با استفاده از bellicose زبان میهنی رزونانس." اگر Stavans هدف بودند انسجام او ممکن است برش یک قطعه اما او اجازه می دهد تا هر دو باقی می ماند ارائه غیر اسپانیایی خوانندگان دیدگاه های مختلف از یک کشور معلوم نیست در مورد راه خود را به جلو و به طور ضمنی پذیرش خود را عدم آگاهی.

عدم اطمینان در رانندگی است موضوع در ما آمد بیرون و دیدم ستاره ها دوباره. بنابراین شکنندگی: بدن شکسته, قلب, پزشکی, سیستم های اداره مهاجرت سیستم و بیشتر. Lynne Tillman طول می کشد تامی نارنجی رنگ مانند رویکرد به تفکیک زمان نوشتن گیج کننده و بی پیرایه نثر است که تبدیل به یک نفس pileup: "من خسته هستم, دراز کشیدن, نشستن, لمس, انگشتان پا, نوسان آغوش من یک تماس تلفنی نادیده گرفتن یک تماس, شنیدن, صدای, دیدن, پیام, پاسخ, آن, آیا, وجود دارد مقدار زیادی از وقت و زمان بیش از حد." Tillman این جملات تنگ و محدود و unbeautiful. آنها نمی سعی کنید برای تحت تاثیر قرار دادن خواننده است. خواندن او سهم تولید همان بی خستگی یک نویسنده—یا هر inessential کارگر—ممکن است احساس کنید در حالی که قدم زدن همان آپارتمان برای 100 روز دانستن که وجود دارد هیچ جایی برای رفتن. بنابراین آیا فرانسه در تونس نویسنده هوبرت حداد را که طول می کشد pileup استراتژی بسیار بیشتر است. داستان خود را به یک کولاژ داستانی "غلط شروع می شود, پیش نویس تقریب [و] شکسته کردن دهانه" که توصیف و بیرون کشیدن "مبهم و مه آلود driftlessness" از قرنطینه زندگی است. آن متغیر استاتیک ساختار قطاری اختلال از زمان همه گیر.

در آوریل مقاله در coronavirus مجلات نیویورک تایمز کتاب های منتقد, Parul Sehgal توصیف diaristic ضربه ای به عنوان "زیبایی عادی است." سوابق قرنطینه ممکن است پیش پا افتاده او می نویسد اما خود وجود است که اطمینان کافی به دوست داشتنی. در اشکال دیگر از نوشتن این زیبایی است که به اندازه کافی به راحتی. در واقع آن اجرا می شود خطر ابتلا به trivializing تحریف و یا فرار از بحران آن را به تصویر می کشد. تا کنون coronavirus ادبیات است که با این نسخهها کار بهترین اذعان می کند برخی از حقایق در مورد زندگی اواسط فاجعه: اخبار وحشتناک است و بی امان. هیچ کس نمی داند چه اتفاقی خواهد افتاد. جستجو برای یک واکسن در حال انجام است به عنوان جستجو برای منابع امید و معنا. خواهد coronavirus همه گیر منجر به قوی تر امنیت اجتماعی شبکه? بهتر بهداشت و درمان-مراقبت از سیستم ؟ آن را تولید انسجام یا ناامیدی ؟ ما هیچ راهی برای دانستن است. چه داستان واقعی علاوه بر نامشخص unbeautiful یکی وجود دارد بنویسید ؟ ؟ ؟