به عنوان یک نوجوان ، ager در دهه نود که وسواس بیش از "سوئینی تاد" در حالی که همسالان من به گوش "Nevermind" من به تن کردن یک نوار VHS از "Sondheim: یک جشن در تالار کارنگی." پخش یک شب جشن و سرور برگزار شد در سال 1992 ویژه رژه از مشاهیر تفسیر Stephen Sondheim آهنگ ها: Madeline Kahn در "ازدواج امروز" گلن کلوز "ارسال در دلقک ها." در پایان برنادت پیترز رهبری گروه کر (این که سال 1992 اعضای عینک قرمز ایدز روبان) در والا تفسیر "یکشنبه." آن را به وضوح تئاتر رویداد های نجومی, و من احساس کمتر وجد آمدیم برای تماشای آن در یک صفحه نمایش.
Sondheim مهم ترین زندگی برادوی, آهنگساز تبدیل نود ماه گذشته در زمانی که جشن و کنسرت هستند و نه فقط غیر ممکن است اما تقریبا غیر قابل تصور: یک چیز جدید نیویورک بار تا به حال اغلب در فصل بهار با مخاطبان خود را در کفش خوب و لباس, صرفه جویی در برنامه های خود را برای آیندگان. Poof! به جای یک برنامه ریزی تولد, کنسرت یکشنبه شب ما به ارمغان آورد "مرا به جهان" all-star مجازی کنسرت فیلم برداری در اتاق نشیمن از ستاره ها و جریان در یوتیوب, مراقبت از Broadway.com. کارگردان Paul Wontorek آن سود برای هنرمندان تلاش برای پایان دادن به فقر است. یک باردار جمعیت جمع آوری شده در اطراف صفحه نمایش خود را در 8 p.m.
همه چیز شروع کردن promisingly. مسائل فنی با تاخیر کنسرت برای بیش از یک ساعت و زمانی که آن میزبان Raúl Esparza نشان داد تا او در قطع. تئاتر طرفداران ذوب در توییتر و یوتیوب بخش نظرات با تئاتر-nerd اضطراب ("خوب افکار و نماز با این تکنولوژی خدمه"). برخی از پر در شکاف خود از جمله نیویورکر را امیلی نوسباوم که خواند او را دنبال چند خط "می که پسر یورتمه اهسته اسب!" زمانی که این کنسرت در نهایت زمین—با بی تدبیر اورتور از "Merrily We Roll همراه" که در آن برای یک بار شما می توانید ببینید هر فرد نوازنده—تن نامشخص به نظر می رسید. برای اولین بار دو خواننده به نظر می رسد, Sutton Foster و نیل پاتریک هریس به cameos به شایستگی خود را در, کودکان, اعطای وام کنسرت پرنیان از T. M. I. زوم نشست. با عذر خواهی به یازده سال آین آرمیتاژ که به نظر می رسد بعد از آن در شب Sondheim و دلیر kids aren't یک بازی بزرگ است. که در آن همه سرخوردگی و تلخی?
Ah وجود دارد آن بود که جودی کوهن سفید هدفون آویزان از یک گوش خواند مغموم شماره از "دیک تریسی." کاترینا Lenk (که در pandemicless جهان شده اند که با بازی در "شرکت" در برادوی در حال حاضر) به دنبال, با, زرق و برق دار تفسیر "یوهانا" از "سوئینی تاد" همراه با خودش در گیتار. مجازی تئاتر مانند یک جدید و ضرورت متولد متوسط است که یکی تردید به اعمال هر گونه فشار بحرانی به آن—هیچ کس نمی داند چه کار کند یا نه هم از لحاظ فنی و یا عاطفی. آزمایش شده اند و شایسته. 24 ساعت پخش که معمولا مراحل زندگی نقش و موزیکال که نوشته شده بود در یک روز شده است نورد مجازی تک گویی. ریچارد نلسون که وقایع زندگی ساختگی اپل خانواده در یک سری از صمیمی نمایشنامه در تئاتر است premièring جدید قسط فیلم برداری بیش از زوم.
اما می توانید موسیقی تئاتر که بیشتر برونگرا از فرم های موفق تحت قرنطینه? آن را به عنوان معلوم Sondheim کار وام خود به خود جدا شده و درون گرایی. شروع در نوزده-پنجاه زمانی که او نوشت: این شعر به "داستان وست ساید" و "کولی" او به ارمغان آورد تازه روانی عمق به تئاتر موسیقی اغلب در قالب موسیقی soliloquies. (به عنوان یک پسر او گریستم به تماشای "گفتگو با خود" از "چرخ فلک" یک تجربه او به عنوان سازنده.) Sondheim شخصیت های وجود دارد اولین و مهمترین, در سر خود. زمانی که Michael Cerveris به نظر می رسد در دوربین crooning "اتمام" کلاه به رنگ نور از پنجره آن ساخته شده حس بسیار به عنوان هر چیزی. آهنگ تحویل داده شده توسط ژرژ سورا در "روز یکشنبه در پارک با جورج" است همه چیز در مورد نقاش عدم توانایی در اتصال. "میلر را" از "A Little Night Music" نیز از آن بهره برده خود rueful باطن. به عنوان یک تصور از شخصیت ممکن زناشویی آتی آن بسیار خوب را در یک آپارتمان استودیو یا به عنوان الیزابت استنلی سنگ آن را در زیر رنگارنگ پتو که با تشکیل یک کمی فورت.
برخی از آلبوم برش عمیق, با توجه به شرایط. زمانی که Mandy Patinkin, در یک پوشیده از چمن حیاط warbled "که در آن مردم از قدم زدن در یکشنبه ؟" آن را آورده اضطراب سخت و ناگهانی. دو آهنگ از سال 1966 تلویزیون موسیقی "گل پامچال" به نظر می رسید طراحی شده برای اجتماعی-دورى عصر. که نشان می دهد—یک doozy—در مورد یک شاعر که پنهان از جهان در یک فروشگاه که در آن او را کشف راز جامعه است که وجود دارد زندگی می کردند و پدیدار هنگامی که فروشگاه بسته است. Laura Benanti, در چه شبیه کاشی کاری حمام, خواند "من به یاد داشته باشید" که در آن قهرمان مشتاق برای جهان خارج: "من به یاد داشته باشید روز و / یا حداقل من سعی می کنم / اما به عنوان سال رفتن به / آنها یک نوع ابهام است." من می شنوم شما ، و اسپرزا بازگشت پس از سکوت, مقدمه بهبود زیبایی با "مرا به جهان" این آهنگ که به شب آن عنوان:
ما عادت کرده اند به بی دست و پا FaceTime نگاه اجمالی به خانه های مردم و کنسرت تحویل داده است که در مقابل بیش از حد. Patti LuPone که پخش شده است زیبا و دیوانه اعزام از زیرزمین طبقه بالا به نظر می رسد که در آن او ظاهرا نگه می دارد و یک عروسک خیمه شب بازی حلق آویز از یک قفسه کتاب به خواندن "هر کسی می تواند سوت." دونا مورفی که "ارسال در دلقک ها" افتخارات این بار سنگ در مقابل یک پیانو نشسته و دو شمع روشن. ملیسا Errico که خواند "کودکان و هنر" scrunched در مقابل یک قفسه کتاب و یک جلد تحت عنوان "ایرلندی, وابسته به عشق شهوانی هنر" تبدیل به یک موضوع اینترنت شیفتگی. زیبایی شناسی بود یادآور از خود تولید استماع نوار از نوازندگان که به احتمال زیاد تا به حال نشده به استماع برای سال: بزرگ اکولایزر!
دو عدد هر چند خیلی خوبی درک برای این عجیب و غریب رسانه های جدید است که آنها به سمت چپ چه ممکن است یک اثر دائمی بر روی آهنگ های خود را. "کسی که در یک درخت" که Sondheim است نام مورد علاقه خود را از آهنگ های خود را می گوید داستان از یک قرن نوزدهم دیپلماتیک مذاکره بین آمریکا و مقامات ژاپن مشاهده شده توسط شهروندان که می توانید انتخاب کنید تا فقط بیت ها و قطعه. ان Harada Austin کو کلوین ماه لوح و تهم ugt de navarra انجام شده در این شرکت آشنا "Brady Bunch" پیکربندی برقراری ارتباط از طریق earpieces و ترانه احساس تازه suspenseful و بی ربط مانند چیزی از یک نظارت هیجان انگیز. پس از مدت سه نفر از پرقدرت بانوان—Christine Baranski, Meryl Streep و Audra مک دونالد—نشان داد تا به صورت فوق العاده boozy نسخه از "خانمها که ناهار" که Baranski لگد کردن با شات کامل: چهره شکسته از طریق نزدیک به یک شیشه شراب به او که خالی از یک بطری ، استریپ guzzled اسکاچ از چه شبیه یک کمی استفاده می شود ، آن اردوگاه بهشت است.