بحران می تواند استنباط شفقت اما آنها همچنین می تواند موجب سنگدلی. پس از شیوع بیماری همه گیر کوروناویروس ما شاهد جوامع با هم (حتی به عنوان آنها گاهی اوقات شده جسمی مجبور جدا) و ما دیده ایم افراد درگیر شدن در ساده اعمال محبت به یادآوری بیمار و قرنطینه که آنها را فراموش نکرده است. در عین حال از برخی از محله های ما نیز دیده می شود یک درجه از ظلم و ستم است که واقعا سرسام آور است.
اوایل امروز یک دوست ارسال شده در Facebook در مورد تجربه او فقط می خواهم تا به حال در قسمت فوقانی سمت غرب منهتن: "من شنیده ام یک مرد که نگاه به در 20s خود می گویند که این یک معامله بزرگ نیست علت سالمندان هستند gonna die به هر حال. سپس او و دوستش خندید ... شاید من خوش شانس است که من تا به حال پدربزرگ و مادربزرگ عالی و شاید این پسر نیست اما چه چیزی اشتباه است با مردم???" برخی سعی کرده اند به لباس تا خود را heartlessness به عنوان نسل قصاص. به عنوان کسی که در توییتی در اوایل امروز "برای اینکه کاملا صادقانه, و این افتضاح است اما به شوهر به عنوان افراد مسن و بیش از بیش و بیش از را انتخاب کنید منافع خود را جلوتر از سیاست آب و هوا نوع احساس می کند مانند آنها مایلند ما را به مرگ آنها نمی خواهد که به تجربه. این غم کمی از بازی منصفانه است."
بخوانید: آمریکا در خانه های سالمندان هستند نیروبخش برای شیوع
توجه کنید که چگونه همه بیش از حد آشنا حرف از صفات انسانی کار می کند: "سالمند" هستند و مفتول در کویل هم به عنوان یک بیچهره جرم همه آنها در نظر گرفته مجرمان و در نتیجه به طور موثر مستحق درد و رنج این بیماری همه گیر را تحمیل بر آنها. از دست رفته به طور کامل توسط این واقعیت است که افراد مسن هستند و فردی انسان ها هر کدام با یک چهره متمایز و صدای هر کدام با امید و آرزو, خاطرات و حسرت, دوستی و ازدواج, عاشق از دست رفته را دوست دارد و پایدار است. اما آنها مستحق مرگ هستند—و برای ما فقط می توانید در مورد کسب و کار ما.
آن را به اندازه کافی بد است اگر ما باقی می ماند بی تفاوت نسبت به وضع اسفناک بزرگان ما آن است که به مراتب بدتر به لباس تا نقایص ما را به عنوان اخلاقی و خشم.
به عنوان یک خاخام و الهیات تماشای این اخلاقی قطار خراب من خودم فکر کردن در مورد کتاب مقدس دستور به "احترام به پدر و مادر است." کلمه عبری معمولا ترجمه به عنوان "افتخار" kabedمی آید از یک ریشه و به معنی "وزن است." در عمیق ترین سطح پس از آن کتاب مقدس فرمان است و در نتیجه برای درمان سالمندان به عنوان سنگین. برعکس کتاب مقدس ممنوع "لعن" به پدر و مادر. کلمه عبری معمولا به عنوان ترجمه "لعنت" tekalelمشتق شده از یک ریشه و به معنی "نور است." در پایین و سپس کتاب مقدس proscription است که در درمان افراد مسن به آرامی به عنوان اگر آنها بی اهمیت است.
چرا من می گویند "سالمندان"? در آن کتاب مقدس زمینه تعهد به احترام به پدر و مادر فرمان داده شده به فرزندان (به عنوان ده فرمان به طور گسترده تر—شما بگویم که کودکان را به ارتکاب زنا و نه به طمع همسایگان خود زمینه). هنگامی که شما یک فرد بزرگسال کتاب مقدس دستور شما باید رها نمی سالمندان. دادن صدای فراگیر انسان ترس مزمور دعا "آیا بازیگران من در سن; زمانی که من قدرت نتواند نه رها من!"
چه می گویند در مورد جامعه ما که مردم فکر می کنم از سالمندان پس از زیرکی و علاوه بر این که آنها احساس شرم در مورد ابراز چنین افکار عموم? من خودم بدانم که آیا این عظیم شکست اخلاقی تشدید این مشکل ترین بخش های فرهنگی و اقتصادی زندگی است. هنگامی که مردم در حال اندازه گیری و ارزش اقتصادی آنها بهره وری از آن آسان است برای درمان افرادی که از لحاظ اقتصادی مولد روز گذشت به عنوان خوب, بی ارزش است.
از نظر مذهبی اگر یک چیز وجود دارد که ما باید برای تدریس به کودکان ما, آن است که ارزش ما به عنوان انسان بستگی ندارد و یا مشتق از آنچه که ما انجام و یا انجام یا تولید; ما هر یک از ما بی نهایت با ارزش فقط به این دلیل که ما در ایجاد شده در این عکس از خدا. ما اهمیت قبل از ما به اندازه کافی به لحاظ اقتصادی مولد و ما را در mattering حتی پس از ما از بس به لحاظ اقتصادی مولد.
Yascha Mounk: لغو همه چیز
متنوع اخلاقی و سنت های مذهبی هر یک از پیدا کردن راه خود را به تأیید یک عنصری از حقیقت زندگی انسان: افراد مسن شایسته احترام ما و در صورت لزوم حفاظت از ما. علامت یک جامعه مناسب و معقول است که آن را در برابر وسوسه به حقیر بی دفاع. آن است که تقریبا پر واضح است که بافت اخلاقی جامعه است و بهترین اندازه گيري چگونه آن را رفتار آسیب پذیر در میان آن و در عین حال از آن است که یک درس ما به نظر می رسد هرگز به تایر از فراموش کردن. "شما باید قبل از افزایش سن و نشان دادن احترام به قدیمی" کتاب مقدس می گوید:—نگاه کردن به آنها و در فرایند تبدیل شدن به انسانی تر خودتان.
ما می خواهیم به شنیدن آنچه که شما فکر می کنم در مورد این مقاله. ارسال یک نامه به سردبیر و یا ارسال به letters@theatlantic.com.