هنگامی که ماریان اندرسون به مبارزه طلبیده نازی ها

اگر آمریکایی ها می دانند که یک واقعیت در مورد افسانه ای آفریقایی-آمریکایی contralto ماریان اندرسون آن را که او خواند در تمرد بر روی پله های بنای یادبود آبراهام لینکلن در سال 1939. هنگامی که دختران انقلاب آمریکا را تکذیب کرد درخواست خود را برای انجام در D. A. R. اساسی سالن در واشنگتن دی سی برای نژادپرستانه دلایل اندرسون برداشت نمرات موسیقی و به جای سنگ شوبرت و آفریقایی-آمریکایی spirituals در مراحل یادبود به بیش از هفتاد و پنج هزار نفر است. اما کارایی که نمی شد Anderson, مقعد اولین بار, مقابله با ضد سیاه نژادپرستی در چنین دیدنی شیوه ای که او ساخته شده اخبار بین المللی. در طول نوزده-سی سالگی اندرسون خیره کردن مخالفان در آلمان نازی و فاشیستی اتریش.

این روشن نیست که دقیقا زمانی که مردم شروع به درمان اندرسون به عنوان یک سنت از یک خواننده است. در طول زمان اندرسون مانند دیگر سیاه شده است به کاهش مدنی-حقوق, صدا, نیش یک لحظه از احترام و مقاومت به جای یک عمر تعیین عدم انطباق. بخشی از تبرک بر تبدیل تصویر خود را به یک تشخیص استعاره: به وقار رواقی, middle-aged, سیاه, زن سیاه, خاموش, خیلی, مگر اینکه دهان باز در آهنگ.

اما اندرسون جوان بود یک بار. مد روز است. زیبا. خواندن از طریق روزنامه های اروپایی و او نامه را یک به سرعت در می یابد که اندرسون رقابت محبوب و سرگرم کننده ژوزفین بیکر که آن را به طراحی توجه عمومی در اروپای مرکزی است. قدم زدن سالزبورگ را پر از تپه سنگ فرش خیابان در طول روز برای اولین بار در شهرستان آلپاین در تابستان سال 1935 اندرسون بود سوار توسط یک کادر از روزنامه نگاران در همه جا او رفت و مردان پرتاب کردن پیشنهاد ازدواج به او مانند سرآشپزها پرتاب اسپاگتی در برابر دیوار, امید یکی می چسبد. "وجود دارد یک زیر بارون خانم اندرسون در اطراف" آفریقایی-آمریکایی پیانیست ژوزفین Harreld عشق ، gossiped به پدر و مادر او در نامه ای از سالزبورگ, جایی که او مشغول به تحصیل شد. "مردان دیوانه در مورد او. او را نگاه بزرگ."

اندرسون نیز بلند پروازانه. پس از رشد نا امید با موانع غیر قابل عبور نهادی نژادپرستی در آمریکا, او در بر داشت خودش را به در اواسط دهه بیست—مانند بسیاری از دیگر آفریقایی-آمریکایی کلاسیک نوازندگان در زمان رو سه غیر ممکن است گزینه. برای اولین بار قادر به آواز خواندن در برجسته ترین سالن های کنسرت او می تواند همچنان به آج آب حرفه ای و قبول متوسط حرفه ای. دوم اینکه او می تواند ترک دنیای موسیقی کلاسیک در دسترس نباشد اجتناب مطالعات خود را برای یک برنامه به طور بالقوه سودآور حرفه ای در موسیقی محبوب است. و یا سوم, او می تواند بر روی یک قایق و مجموعه بادبان برای اروپا یک قاره او هرگز دیده می شود.

او تصمیم اروپا است. "من رفتن بیات" او بعدا اعتراف کرد در خاطرات. "[من] حرفه ای مورد نیاز یک تازه انگیزه و شاید اروپا تمبر کمک خواهد کرد." پس از همه, او معاصر آفریقایی-آمریکایی تنور رولاند هیز تا به حال به دست آورده تمجید فراوان و پول به خارج از کشور در بیست سالگی. (این بار گزارش شده در سال 1927 که هیز بود و درآمد یک صد هزار دلار در سال است.) Garlanded با درخشان اروپایی, بررسی هایس آن را دشوار برای سفید آمریکا شنوندگان و موسسات به انکار او در موسیقی تعالی. آن را قابل فهم است که اندرسون می خواهید برای همان نتیجه.

آفریقایی-آمریکایی از خواننده اپرا Sissieretta جونز به محقق W. E. B. Du Bois حال اظهار داشت که اروپا واقعی بود زمین نژادی پذیرش. که مفهوم بود و همچنان یک داستان است. آلمان و اتریش بودند محیط خصمانه برای یهودیان و مردم از رنگ در بیست سالگی و سی سالگی. توسط 1925 انجام در این کشورها بدون نژادپرست و ناسیونالیست اپوزیسیون در سالن های کنسرت به حال تبدیل شدن به تقریبا غیر ممکن است برای نوازندگان. آدولف هیتلر به قدرت در سال 1933 همراه با تولد یک دولت فاشیست در اتریش بدان معنی است که مردم سیاه و سفید در مرکز اروپا—آیا آفریقایی-آلمانی مهاجران آفریقایی یا آمریکایی های آفریقایی تبار در خارج از کشور مواجه می شوند بیشتر خشونت در زندگی روزمره خود و نه کمتر.

اندرسون کشف اعماق ضد سیاه نژادپرستی برای خودش زمانی که او به دنبال کسب اجازه برای اجرا در جشنواره سالزبورگ در سال 1935. آخرین باری که یک نوازنده تا به حال آواز در شهر نازی تظاهر او را تعقیب می کردند ، "من فکر می کردم در برخی از بخش جنوبی ایالات متحده آمریکا هنگامی که من شنیده ام اوباش" آفریقایی-آمریکایی باریتون اوبری Pankey گفت: Chicago Daily Tribune. "من هرگز انتظار می رود این در اروپا است." یک op-ed که به نظر می رسد در محلی روزنامه اتریشی روز بعد را محکوم کرد Pankey عملکرد به عنوان یک عمل هتک حرمت. "یک سیاه پوست که آواز می خواند آلمانی lieder" این نویسنده نوشت: "خدشه دار آلمانی فرهنگ است."

جای تعجب نیست که Salzburg Festival رد اندرسون دادخواست به آواز خواندن. اما آنچه اندرسون بعدی را نشان می دهد یک الگوی رفتاری است که او را استقرار به عنوان یک سلاح در سراسر زندگی حرفه ای او: او نشان داد به هر حال. اولین شب از جشنواره او خواند در Mozarteum سالن کنسرت به تعداد کمی از شنوندگان. گسترش این کلمه. چند شب بعد او خواند این بار در یک سالن رقص هتل به صدها نفر از نخبگان نوازندگان که تحسین او نافرمانی—و با نشستن در صندلی خود را و ل بینی خود را در این جشنواره به دولت پیوست و او در آن بشود. پس از تلاوت هادی Arturo Toscanini آمد و پشت صحنه به مطلق خود را در حال حاضر معروف اعلامیه: "آنچه من شنیده ام امروز یکی ممتاز به شنیدن تنها یک بار در یک صد سال است." اندرسون تبدیل به یک ستاره بین المللی یک شبه.

با این وجود او مواجه نژادپرستانه انتقاد از نوازندگی او در سراسر اروپا تور. شنوندگان به طور مداوم fetishized صدای او خواستار آن گلویی یا negroid—"تاریک صدای قهوه ای مانند پوست او." حتی کسانی که مدعی عشق ورزیدن به او را انجام داد تا تبعیض, درمان صدای او به عنوان یک سمعی نشانگر از مسابقه. دیگر سیاه نوازندگان مشابه دریافت پاسخ. بیمار از اتریش شایعات smearing نام او هیز چپ برای ایالات متحده گفت که اروپا نژادپرستی تا حدی بود که به سرزنش برای خروج خود را.

اندرسون در مقابل نگه داشته و تفریحی. در ماه ژوئن سال 1936 تنها چند ماه قبل از track-and-field ورزشکار جسی اونز موفق به کسب چهار مدال طلا در بازی های المپیک تابستانی در آلمان نازی Anderson برنامه ریزی شده بود برای انجام با هادی برونو والتر و ارکستر فیلارمونیک وین. تهدید نازی تعفن بمب در کنسرت های خود را داشتند و دلیل کافی برای جلوگیری از بسیاری از خوانندگان. این تهدید به مرگ که اندرسون و والتر دریافت کرده بودند ، اما اندرسون بود در مرحله اصلی وین را Musikverein سالن کنسرت با او به هر حال خواند برامس را "آلتو Rhapsody" به فروش می رسد-از خانه مشاهده شده از سایه ها توسط لباس شخصی کارآگاه. یکی وینی موسیقی منتقد اظهار داشت که مخاطبان شاهد بود چیزی بزرگتر از خود—عملکرد موسیقی اخوان با وجود جزر و مد افزایش نفرت نژادی.

اندرسون گذشته عملکرد در مرکزی اروپا صورت گرفت startlingly دیر: ماه نوامبر سال 1937 تنها چند ماه قبل از هیتلر اتریش. اواخر سی سالگی راه رفتن در اطراف یک جسم سیاه در آلمان و اتریش به معنای داشتن یک هدف در پشت خود را. هر کسی از رنگ است که می تواند در حال حاضر فرار کرد. پس از ترک وین در سال 1936 آفریقایی-آمریکایی هادی ویلیام Tatten به مطبوعات گفت: "من توصیه سیاهان به اقامت در خارج از اروپا در دسترس نباشد مگر اینکه مطلقا لازم است برای رفتن بیش از وجود دارد." مهاجران آفریقایی از آلمان مستعمرات سابق و آفریقایی آلمانی ها ، برخی از رفت و پنهان شده است. برخی از درگذشت در اردوگاه های کار اجباری چند سال بعد.

نگرانی رو به رشد از اندرسون عزیزان در ایالات متحده آمریکا همراه با نصب ناآرامی های اجتماعی در اروپا منجر به تصمیم می گیرید که از آن زمان به خانه بروم. اما او وعده داده شده یک آخر کنسرت در وین. زمانی که اخبار پخش شده از اروپا قو آهنگ, سالن کنسرت به فروش می رسد روز قبل از ظاهر او. در این کنسرت او خواند معمول برنامه: برخی از شوبرت, سه نفر از Sibelius آهنگ ها و آفریقایی-آمریکایی spirituals که شنوندگان خواستار او را به تکرار. اندرسون حامیان سرسخت باران او با دسته گل و encores از ترس این خواهد بود که آخرین بار آنها همیشه می خواهم گوش او بخوان. ترس خود را توجیه شد. پس از اندرسون چپ وین منتقد wailed که شهر از دست داده بود یک چراغ از نور در طول زمان تاریکی است. "[موسیقی] باعث می شود کسانی که مردم را خوشحال که هنوز داده می شود تا خود را باور است که همه مردان برابر هستند."

درس اندرسون زمان در اروپا خیره کننده است در سادگی و به همین دلیل بوده است آسان به اخراج. او نشان داد. حتی با خطر خشونت است. حتی با سایه نازیسم بلندی بیش از او مثل یک ابر تیره او نشان داد. و او تحویل چه بود در حال تبدیل شدن به طور فزاینده دشوار به نمایش گذاشتن میان بسیار نژادی و خشونت: درخشان تظاهرات خود را کامل بشریت در زمانی که سفید supremacists می خواستم به آن را انکار کند.

سال بعد Anderson بازگشت به اروپا به درخواست ارتش آمریکا که فکر می کردم که او می تواند کمک تلاش های خود را به د Nazify یک پس از جنگ آلمان است. ایستاده در مقابل از بیست و پنج صد آلمانی غیرنظامیان و سربازان آمریکایی در یکی از معدود سالن های کنسرت است که تا به حال نشده است به کاهش آوار اندرسون سنگ یک برنامه است که تقریبا همان است که در آنچه که او انجام می خواهم قبل از جنگ. اما در زمینه سیاسی تا به حال به طور کامل تغییر کرده است. در صدای او صدای برخی از اعضای مخاطبان شروع به گریه. آن را به آنها یادآوری کرد شرکت کنندگان بعدها می گویند از زمان قبل—زمانی که اندرسون به مبارزه طلبیده بود جهان است.