ایالات متحده یک قدرت عجیب و غریب بیش از بریتانیا radicalizing استرالیایی که صرف هر زمان در آن آغوش—برای انگلیسی ها وجود دارد را در هیچ جای دیگر مانند آن.
اروپا و ایده و واقعیت را به چالش کشیده است و قطبی بریتانیا برای نیم قرن, اما به طور عمده در عملی و اساسی—که آیا انگلستان باید متعلق به اروپا و یا ایستادن جدا از آن. با دیوید کامرون تصمیم به تماس با یک همه پرسی درباره عضویت در اتحادیه اروپا این سوال شد فوری و وجودی. دور امریکا نه. و در عین حال بسیار ایده از آن اعمال برگزاری است که به نظر می رسد تنها رشد با تجربه radicalizing حتی خفیف ترین-ادب از استرالیایی ها که سرمایه گذاری وجود دارد, در راه فرانسه و آلمان و ایتالیا و یا استرالیا نیست.
این ایده از امریکا همواره سیاسی: ثروت و فرصت به عنوان برخی از این بی عدالتی و فردگرایی که دیگران ترجیح می دهند. با Brexit این تنها تر تلفظ می شود. ایالات متحده آمریکا برگزار شده است تا توسط یک طرف بحث به عنوان یک فرصت برای درک و از سوی دیگر به عنوان خطر از آنچه ممکن است تبدیل به. به سرسخت وضعیت افراد آن ارائه می دهد امید تجارت آزاد و بدون قانون اساسی گرفتاری برای بسیاری از remainers به این معنی سرسپردگی به قدرت بیشتری آب کلر مرغ و خصوصی مراقبت های بهداشتی.
جزئیات: اکونومیست که رفع رویای آمریکایی
این نگه که ایالات متحده در انگلیسی, بحث های سیاسی, آینه که آن را به نظر می رسد بر روی یک قایق از politicos که به آنجا رفت و آمد رادیکال (یا در واقع به سادگی در آنجا ماند و هرگز به بازگشت). در حالی که من می خواهم به ادعای اعتبار برای این مشاهده این است که مانند بسیاری از روزنامه نگاری بینش چیزی دیگری اشاره کرد هنگامی که پس از یک زمان است که من دیگر نمی توانید پیدا کنید. این یک خط که گیر کرده و پس از تسلیم شروع به صدای سنج ایجاد کردن دوباره و دوباره.
تعداد بی شماری از نفوذ انگلیسی ها چهره شده اند شیفته تجربه خود را در سراسر اقیانوس اطلس از جمله سابق گوردون براون نخست وزیر سابق-رهبر " حزب کارگر در سمت چپ و نخست وزیر بوریس جانسون در سمت راست. هر دو قهوه ای و میلیبند در حال از طرفداران بزرگ از ایالات متحده به دلیل آن را احساس رایگان خود را دوست و مشاور سابق استوارت چوب به من گفت. و در عین حال هر دو آنها فکر آزادی فردی شده بود باارزش بیش از حد بسیار بیش از برابری او اشاره کرد. تونی بلر دوست آمریکا اولویت برای شرکت های خصوصی بیش از آثار عمومی و چوب و گفت: در حالی که قهوه ای عاشق آن "Madisonian داشت." برای جانسون به دنیا آورده و در ایالات متحده در دوران کودکی خود را در این کشور نشان دهنده آزادی و انرژی ذوق و قدرت. او ممکن است بالا اروپایی در فرهنگی سلیقه—ترجیح می دهند یونان باستان و کلاسیک به هالیوود—اما این ایده از امریکا به جنبش در آوردن او را.
جرارد بیکر, انگلیسی سردبیر زیادی از وال استریت ژورنالاست صحبت خود را سیاسی تکامل از جناح چپ دانشجویی به طاق سرمایه داری پس از بازدید از هر دو اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده در سال 1980. در سال 1986 او به مسکو سفر کرد و شد آن زده شده "یکنواخت و خسته کننده یکنواختی." چند ماه بعد او به نیویورک رفت "با آن همه رنگ و تنوع است." بیکر به یاد می آورد که "هر آنچه که باقی مانده شک و تردید من ممکن است تا به حال در مورد نسبت فضائل نظام سرمایهداری در مقابل کمونیست سیستم حذف شدند." کریستوفر هیچنز یکی دیگر آشکار است به عنوان مثال از تبدیل صریح مارکسیستی حریف آمریکا در سیاست خارجی به iconoclastic حامی مداخله آمریکا.
با صرف کمی از زمان در ایالات متحده در طول سال احساس کردم که اگر من درک فکری چگونه این ممکن است اتفاق می افتد. شما لازم نیست که برای زندگی در آمریکا بدانند که این سرزمین ثروت و فقر فرصت و تعصب و آزادی و توده حبس. اگر هر یک از این چیزها اتفاق می افتد به یک شور و شوق خاص دیدن نمایش ها ممکن است سخت آسان است. در ایالات متحده هیچ یک از این چیزها بسیار دور از سطح—بر خلاف زبان انگلیسی کلاس سیستم های بی پایان و ظریف در آن نگه دارید و امریکا می پوشد آن پیچیدگی برای همه برای دیدن طرح آنها را به جهان بی پایان رژیم غذایی از فیلم و موسیقی در Netflix و یوتیوب و آمازون نخست.
در عین حال تنها در سفر اخیر به آمریکا من شروع به احساس امریکا عجیب و غریب اثر نه فقط آن را درک کنند. من تا به حال هیچ بزرگ بصیرتهای. من کشف چیزی عمیق پس از یک هفته رانندگی از طریق میانه و آن را احاطه کرده است. که ماشین پادشاه مواد غذایی است که سریع و نژاد یک موضوع است نه مشاهدات احتمال زیاد به نفع من پولیتزر. اما چیزی که من متوجه شدم در این سفر یک احساس را در خودم که فکر می کنم توضیح می دهد که ایالات متحده را radicalizing قدرت: از یک طرف یک حس ترس در این کشور به انرژی و مثبت پايدار آن توانایی بازسازی خود را; و از سوی دیگر حس رها ناامیدی است که اجرا می شود بسیار نزدیک است.
من می خواهم دیده می شود غنی و فقیر امریکا قبل از دوره: بی پایان حومه ثروت در مکان هایی مانند آتلانتا و جورجیا و تگزاس و همچنین محرومیت از کلارکسدیل می سی سی پی. اما تضاد بین deindustrialized Youngstown Ohio و reimagined پیتسبورگ پنسیلوانیا فقط یک ساعت از هم جدا داستان در امریکا نگه انگلیسی تخیل بهتر از هر جا من می خواهم قبل شده است.
را پیتسبورگ ، در اینجا یک محل شناخته شده به عنوان فولاد شهر: ریگ صنعتی یقه آبی—و مانند بسیاری از شهرستانها از جمله کاهش از سال 1980 به عنوان آن سنگین صنعت بسته آن شرکت منتقل و جمعیت آن کاهش یافت. داستان wearily شبیه به بسیاری از شهرستانها در انگلستان از جمله لیورپول و نیوکاسل, بیرمنگام و گلاسکو. در عین حال مانند دیگر شهرهای آمریکا (هر چند بر خلاف بسیاری در بریتانیا) پیتسبورگ با موفقیت باز آفرینی خود را به عنوان یک تکنولوژی hub با پررونق درآمد وجود هنوز هم در حال سقوط جمعیت است و در حال حاضر رتبه به عنوان یکی از مهمترین شهرهای قابل زندگی در جهان است.
آنی خودشان بزرگ استطاعت بحران شکستن امریکا
به هر حال زبان انگلیسی شهرستان با موفقیت احیا شده خود من فکر ؟ منچستر شاید یکی از موفق ترین در خارج از لندن به خوبی انجام شد اما نمی توان گفت به رخ کشیدن در هر نقطه در نزدیکی به اندازه ثروت و یا به عنوان متنوع اقتصاد به عنوان پیتسبورگ. با توجه به رسمی اتحادیه اروپا ارقام متوسط تولید ناخالص داخلی سرانه در, Greater Manchester, £30,500 و یا در مورد $39,700—10 درصد کمتر از میانگین اتحادیه اروپا. در پیتسبورگ آن بیش از £46,000 یا $59,000 که شبیه به ثروتمند "شهرستان" در نزدیکی لندن است.
پیتسبورگ است که این نوع از شهرستان که stirs همدردی با امریکا را در آغوش تخریب خلاق از بازار آزاد. موفقیت خود می پرسد سوال در بریتانیا را شکست برای رسیدن به همان نوع اقتصادی نسل. به عبارت ساده: چرا بیشتر از شهرهای ما مانند پیتسبورگ?
اما این فقط یک طرف داستان است. دیگر می آید در توخالی مراکز شهر قدیمی, deindustrialized اوهایو. من به دو کانتون و حامی هر تکان دهنده در راه خود را دارد و مانند چیزی که من دیده ام در انگلستان است. در خرابی و نا امید کننده فقر از برخی از آنها داخلی شهرستان محلات هر دو پدیده بدیهی است که آمریکاحتی اگر درون یک درایو 10 دقیقه ای از این مناطق شما به سختی آن را می دانم.
در انگلستان فقر و تبعیض مانند کلاس سیستم کمتر آشکار است حتی اگر آنها فقط به عنوان فراگیر. فقیر گودال روستاهای شمال پوشیدن اقتصادی خود را رها بهتر نگهداری آنها رفتن را از طریق بهتر و رفاه بیشتر دولت اشتغال و بالاتر نقل و انتقالات مرکزی-درآمد دولت به حفظ مدارس و جاده ها و سایر خدمات در منطقه است که خود را از دست داده دلیل اقتصادی برای موجود.
البته هر دو شهر کوچک اوهایو و بزرگ-شهر پنسیلوانیا آمریکا هستند. تحصیلی, من در حال حاضر می دانستند که اما احساس آن متفاوت است. سوال من Ieft با شد که آیا شما می توانید خلاقیت بدون تخریب و یا یک کشور را مجبور به پذیرش ترک حامی به دریافت خلاق رونق پیتسبورگ? اگر شما مانع این مجسمه به عنوان در بریتانیا آیا شما نیز مانع رونق? من نمی دانم پاسخ به این سوال اما من می توانید ببینید که چرا مردم—گوردون براون اد میلیبند بوریس جانسون و دیگران بی شماری—حرکت به امریکا و احساس می کنید که آنها در یک راه یا دیگری.
ما می خواهیم به شنیدن آنچه که شما فکر می کنم در مورد این مقاله. ارسال یک نامه به سردبیر و یا ارسال به letters@theatlantic.com.
