نوازندگان استیو Earle و Lucinda ویلیامز—دوستان دیرین و دوقلو تیتان به اصطلاح دیگر-کشور هر چند نه به خصوص مشتاق در نوع تمایز به ویژه که یکی باید مبتنی شده توسط coronavirus بیماری همه گیر. برای Earle که شصت و پنج و ویلیامز است که شصت و هفت نشستن هنوز هم آناتما; هر دو شده اند ضبط و تور از اواخر نوزده-دهه هفتاد. آنها هر دو در انتظار عجیب این فصل در نشویل و با توجه به, در میان چیزهای دیگر, چه سیاست از این لحظه به چه معنی برای هنر.
Earle های اخیر رکورد "ارواح از غرب ویرجینیا" مراکز فوقانی شعبه بزرگ زغال سنگ-معدن, انفجار در سال 2010 یکی از grisliest و فاحش ترین معدن بلایای طبیعی در تاریخ آمریکا است. بیست و نه کارگران معدن کشته شدند در این انفجار که ایجاد یک انفجار بود که احساس کردم برای مایل در اطراف معدن. بیش از چهار سال گذشته ارل همکاری با نویسنده اریک جنسن و جسیکا خالی به منظور توسعه یک همراه و همدم تئاتر قطعه "زغال سنگ کشور" بر اساس اول شخص حساب فاجعه است. نشان می دهد باز در عمومی تئاتر در نیویورک در مارس 3, و, البته, بسته, مدت کوتاهی پس از آن به عنوان شهر تعطیل به سرسخت گسترش coronavirus. ویلیامز آلبوم جدید "روح خوب بهتر فرشتگان" تاریک است بلوزی و فوری; آن منتشر شد در اواخر ماه آوریل و شامل داغدار موسیقی کیفرخواست دونالد مغلوب ساختن پیشی جستن یک آهنگ تیز با عنوان "انسان بدون روح است."
یک بعد از ظهر در اوایل ماه جولای ارل و ویلیامز ملاقات کرد تا در نشویل استودیو و من به آنها پیوست از راه دور. ما صحبت در مورد آهنگسازی این میراث از باب دیلن ظلم و ستم آنلاین نظرات, اعتراض, موسیقی, شعر و شفقت و دهه دوستی. برخی از موسیقی خود را به صراحت سیاسی—اما حتی این آهنگ ها که به طور مستقیم آدرس یک رئیس جمهور نشسته یا روایت یک فاجعه صنعتی باید چیزهایی برای گفتن در مورد وضعیت جهان; هر دو ارل و ویلیامز مشهور جهان هستند برای خود داستان سرایی و راه هایی که آنها در ساختار و اصلاح مناقصه روایات در مورد مردم و یا عدم.
در طول زمان ما هم آنها هر دو بازی یک چند آهنگ جدید—کوچک کنسرت انجام شده از طریق زوم. شما می توانید ببینید مکالمه ما و این عملکرد در ویدئو بالا. آنها به پایان رسید با یک مشترک پوشش "Deportee" که ویژگی های شعر توسط وودی گاتری. این یک, وحشیانه, دلخراش, آهنگ در مورد آنچه اتفاق می افتد زمانی که ما در مورد یکی دیگر را به عنوان انسان است. "هنر در ایالات متحده آمریکا است که یک بیانیه سیاسی در خود و برای خود" Earle گفت. "این است که بیشتر محیط خصمانه به هنر است که تا کنون در جهان وجود داشته." در عین حال ارل و ویلیامز را نگه داشتم. این یک درس برای همه ما است.