در ابتدا تمام فیلم بودند کوتاه داستانی و مستند نشان داده شده در تئاتر شد کمتر از یک دقیقه طولانی و رشد به حدود سه یا چهار دقیقه در نوبه خود از قرن بیستم. پس از توسعه از ویژگی های فیلم در نوزده نوجوانان, کوتاه شد ثانویه معمولا ساخته شده توسط ثانویه فیلمسازان و یا با آنهایی که در راه خود را مانند مشتاق رمان نویسان که شروع به نوشتن داستان کوتاه. در فرانسه فرمت برجسته تر است: یک فیلم کوتاه صنعت (و در زمان هنری است که با آن می رود) راه اندازی شد با استفاده از یک قانون به تصویب رسید در سال 1940 که موظف نمایش یک فیلم کوتاه قبل از هر یک از ویژگی های; حتی پس از قانون منقضی شده سنت ادامه داد. در اینجا و در سراسر جهان در سال های اخیر فیلمسازان مستقل, کار با اندک بودجه را با استفاده از فیلم های کوتاه مانند طرح پد برای فشرده سازی ایده های بزرگ به نمادین بسته است. در بهترین حالت خود, فیلم های کوتاه نمایش هنری است که می تواند ایستادن در کنار, که از ویژگی های فیلمسازی.
در عین حال رایج ترین شکل از فیلمسازی حداقل پس از ظهور تلویزیون شده است و تبلیغات, و, من, اعتراف می کنم, من دوست دارم آنها را—به دلایلی که حمل من بازگشت به دوران جوانی به زمانی که من تا به حال علاقه کمی در فیلم به جز به عنوان یک فعالیت اجتماعی در شنبه شب. تسلط معاصر هالیوود و غیاب بین المللی کلاسیک که در آن بزرگ شدم کمک نمی کند: در این فیلم من دیدم به نظر می رسید غیرشخصی خرد با دست سنگین تجاری ملاحظات هیچ چیز مانند کتاب و موسیقی است که من احترام. من به زودی به اندازه کافی آموخته بود که بیشتر وجود دارد خارج وجود دارد, هر دو در هالیوود و در جهان گسترده تر از فیلم—اما در این روز حس من که حتی بسیاری از فیلمسازان محدود تاسیس سینمایی اشکال است که آنها به ارث برده و حتی از مدیران بر آنها تحمیل شده بود. با تبلیغات و معادله معکوس شده است: تحمیل تعهدات این مزخرف عامل است بنابراین آشکار است که تا کنون از جبهه که خود زیبایی شناسی—که وجود دارد—پرواز رایگان با یک مبتلا به دوار سر خلوص و ساده جذابیت.
"تسلیت": مدیر یانگ لیانگ در حال حاضر در تبعید این فیلم انزجار از پاسخ رسمی به مرگبار تصادف اتوبوس در شمال غرب چین با یک کنترل و آرام سیالیت که ارائه نهفته خشونت در زندگی روزمره را منعکس بی رحمانه حکومت و اسب سوار بی تفاوتی مقامات—از همه بیشتر آشکار و نگران کننده است. این فیلم مظهر یانگ را آخرالزمانی تخیل ثابت در زندگی حرفه ای خود را مشاهده و از زندگی در لبه ناگهانی و فاجعه است.
"Gala": وقار و نوسان نژاد های حسرت و ظریف احساسات دلچسب جامعه پذیری و بی دست و پا خود بیگانگی—این کارگردان فرانسوی ژان دانیل Pollet را به چرخش در اطراف یک thrumming, سالن رقص, شاهوار خود مالک و مهار نوکر مناقصه نفیس, فنری, با شکوه, کمدی.
"آخرین فیلم": یکی از بزرگ فیلم حوادث 2019 شد ضیا خشم را مبتنی بر فیلم اجرای زنده (متوجه شدم روی صفحه نمایش کامپیوتر, پیش بینی بر روی صفحه نمایش فیلم), "اولین فیلم" است که یک نوع مفصل و خود سوال شبه مستند فرمت از این خشمگین و uproarious کوتاه از 2015.
"فوت—سرگرم کننده و فانتزی": جانی Hudgins سیاه بازیگر آمریکایی که مانند دیگر سیاه vaudevillians از زمان (از جمله بزرگ برت ویلیامز) انجام شده عمدتا در blackface در اینجا نمایش هنری—رقص کمدی و تغزلی بیان—که باید به او یک ستاره هالیوود; غیاب او تنها برجسته لاغری و کمبود vaunted عصر استودیو preëminence. (متولد در سال 1896 او می شده اند در نخست خود را در میان ظهور صحبت کردن در فیلم های سینمایی و موزیکال.)
"بخش اورژانس": لئو Hurwitz 1952, مستند, فیلم برداری در سنت وینسنت بیمارستان در روستای گرینویچ است که یک فیلم تجربی در معنای تحت اللفظی آن باعث می شود استفاده از یک تازه توسعه یافته سیستم های ضبط صدا همراه با تصاویر و در نتیجه startlingly فوری و صمیمی است.
"بزرگ آمریکایی سوپ!": Ann Miller یکی از سمبل ستاره های موسیقی از هر دو هالیوود و برادوی, آشنایی او هنری به سوپ و تجاری از سال 1970 که gleefully و عاشقانه تقلید اختراعات و کنوانسیون هر دو زمینه در حالی که با اضافه کردن برخی از صدای تیز و تند-bang stagecraft خود (که مدیر استن Freberg کار با برنده جایزه اسکار فیلمبردار فرد J. Koenekamp).
"من وحشتناک": آمریکا کارگردان Josephine Decker یکی از اصلی ترین فیلمسازان در جهان; هر چند این فیلم کوتاه از سال 2012 کاملا نشان می دهد که مسیر و یا سبک است که ویژگی های خود را در آن به وضوح نشان داده گسترده و رایگان تخیل عاشقانه همدلانه ذهنیت که مشخصه آنها است. این یکی از چند فیلم در مورد کودکان است که حفظ روح از بازی همراه با قبر نداده است که با آن می رود; به عنوان به زودی به عنوان من تو را دیدم این فیلم, من می دانستم که بلافاصله که از طریق کار دنیای سینما بود در مورد بسیار بزرگتر است.
اینگمار برگمن صابون تبلیغات (یک و دو): نه تنها اینگمار برگمن را تبلیغات و او تا زمانی که خود را از ویژگی های حرفه ای فیلم در حال حاضر در نوسان کامل در اوایل نوزده-پنجاه بود. این دو برای یک نام تجاری صابون به نام تیم bris هستند delirious دلخوشیها. آنها در سوئد unsubtitled اما مهم نیست; در ابتدا باکتری ها شخصیت در ارقام که پروفایل های پیش بینی "مهر هفتم" (و هر زمان کلمه "bakterien" است که با چکش بر روی موسیقی متن فیلم توسط بلندگو کمدی اثر غیر قابل مقاومت است); این نتیجه با تسلط جامع از stagecraft. دوم این است که یک داخلی کمدی است که احساس می کند مانند یک تقطیر برگمن بورژوازی, پر از شخصیت های سهام و عاشقانه با کارگردانی استادانه تلون مزاج و قاب-شکستن جسارت.
"Univitellin": Terence Nance عاشقانه درام از دامنه های بین المللی از سال 2016 شامل انجمن; این یک داستان عشق جوان, خانواده, شهرستان, طبیعت, و, تراژدی, فیلم برداری با, سینمایی, خلسه که ارائه آن دردناک احساسات تقریبا لمسی.
"نبرد Michigan Avenue": به خشونت پلیس علیه معترضان در کنوانسیون ملی دموکرات در شیکاگو در ماه اوت سال 1968 فیلم برداری شده بود توسط یک خدمه اتفاق افتاده است که پس از حوادث—در حالی که در یک استراحت از فیلمبرداری تجاری. چه آنها فیلم برداری شده است و وحشتناک; آن را کمتر احساس مانند یک نبرد از مانند تاریخچه شکستن زیر باز هر کس پا از معترضان به کنوانسیون نمایندگان به سیاستمداران به فیلمسازان خود را.
