آن را به ارزش با شروع از پایان: کره جنوبی کارگردان بونگ جون-هو فیلم "انگل" برنده جایزه اسکار بهترین عکس—مارک اولین بار از جوایز اسکار تاسیس شد و در سال 1929 که بین المللی فیلم برنده جایزه بالا. آن را در مورد زمان. این اتفاق یک سال بعد از من انتظار می رود—من می خواهم نمیفهمد که Alfonso Cuarón را "رم" که برنده بهترین عکس سال گذشته—و آن زمان من با تعجب. من پیش بینی کرد که "1917" برنده خواهد بود و از آنجا که "انگل" است که به مراتب بهتر فیلم من خوشحالم که اشتباه شده است. در راه پیروزی خود را در تلاش برای راست نزدیک به یک قرن از غفلت است. (اینگمار برگمن در فیلم "گریه و زمزمه" یکی از پنج نامزد در سال 1973 از دست داده و به همه چیز "نیش.")
در این سال های اسکار سیاسی بودند از همان آغاز. برخی از مجریان و برندگان ارائه شده قابل توجه سیاسی اظهارات هر چند که به من زده به عنوان مهمترین و صدا نبود یک سخنرانی اما یک آهنگ که باز پخش: Janelle Monáe تصویب فرد راجرز روال در حال تغییر به شخصیت او صحنه و لباس در مجموعه خواند "Mister Rogers" تم آهنگ با ترجیع بند "نمی خواهد شما بود من همسایه؟," به شدت سفید مخاطبان و با گسترش به بینندگان در خانه. سوال در Monáe صدای با قدرت استناد بلامنازع و unredressed نژاد پرستی است که بسیار فراتر از نامزد اسکار و هالیوود برجسته به جامعه.
به عنوان استیو مارتین و کریس راک اشاره کرد در bantering ارائه بلافاصله پس Monáe را معرفی سرپرست نامزد شامل تنها یک مجری (سینتیا Erivo برای "هریت") و هیچ زن مدیره نامزد شدند. همه در همه ، حذفیات در سال فهرستی از نامزد وزیران شد به عنوان آشکار از آغاز عنوان شد قابل توجه آن اجزاء—مانند نامزدی, آنتونیو باندراس, بهترین بازیگر مرد و نامزدی متحرک فیلم کوتاه "داغ" و ده نامزد برای مارتین اسکورسیزی "در ایرلندی." سیاسی خشم عادلانه در هوا در یک زمان ناخالص misrule, انداخته, نفرت, سوء استفاده از قدرت و plutocratic غارت و با اسکار امسال را—در هر دو خاص از مراسم و نتایج است که آن را تحویل داده—اعضای آکادمی مواجه شده تا خود را نمادین در وخیم دولت از ملت است.
براد پیت پذیرش جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد اشاره کرد که او تا به حال چهل و پنج ثانیه به صحبت می کنند—چهل و پنج ثانیه بیشتر وی افزود: از جان بولتون به حال در دونالد مغلوب ساختن پیشی جستن سنا استیضاح دادگاه هفته گذشته است. این فیلمساز بزرگ جولیا Reichert که "آمریکا کارخانه" برنده یک جایزه به خوبی سزاوار برای بهترین فیلم مستند گفت که زندگی کارگران را بهبود می تواند تنها زمانی که "کارگران جهان متحد شوید." Taika Waititi, مدیر "جوجو خرگوش" اذعان بومی ملل که میهن دالبی تئاتر واقع شده است; Gal Gadot, Sigourney Weaver and Brie Larson, معرفی نامزدهای بهترین امتیاز اصلی صحبت می کرد به شوخی اما عاشقانه در مورد موانعی که زنان در مقابله با هالیوود. عجیب ترین سیاسی لحظات به وجود آمد که Joaquin Phoenix, برنده بهترین بازیگر جایزه برای "Joker"—یک فیلم در نظر گرفته توسط مدافعان آن به نوعی از اساسی بیانیه ای در مورد نابرابری خفه کلاس خشم, بیماری های روانی و سیستم مراقبت های بهداشتی—شروع به صحبت در مورد نژادپرستی و تبعیض جنسی و نوع بشر را بی جا غارت طبیعت است. من انتظار می رود این آخرین نقطه به او منجر به اظهارات در مورد تغییر آب و هوا—اما در عوض ققنوس نوسان کردن به ترحم-لادن گرافیکی بحث مفصل از ظلم و ستم از گاوهای شیری در یک نرم افزار-گفتمان گیاهخوار که در سمت چپ پشت inhumanities نژادی تعصب زن ستیزی و سوء استفاده از قدرت که طاعون خود را در صنعت و کشور بزرگ.
پیروزی "انگل" یک پارادوکس است. به نظر من خیلی بهتر فیلم از آنچه که من می خواهم ترسید بودند جلو دونده ("سال 1917" "Once Upon a Time ... در هالیوود" و "جوجو خرگوش") و بدتر یکی از بهترین دسته ("The Irishman," "زنان کوچک" و "ازدواج" داستان). در زمان خود اکران گذشته سقوط آن را به من زده نه تنها برای آن فوق العاده باهوش چشمگیر پیچ و تاب است که متوجه شدم با یک آشنا و متعارف زیبایی بلکه برای آن قوی, ساده, سیاسی نماد. آن پررنگ و مقابله نمایش پوچ تضاد بین زندگی غنی و فقیر تاثیر گذار است که به مراتب قوی تر از این روش که توسط آن متوجه شدم. این فیلم کاملا صمیمی و حتی عاشقانه در مصر و با این کیفیت به نظر می رسید به مش کاملا شاید بیش از حد کاملا با یک پیام است که منتقدان مناسب برای دریافت و با شور و شوق.
آکادمی موافق است. این اولین بار نیست که در سال های اخیر که صنعت و منتقدان باید خودشان را در بر داشت به طور کلی در توافق; همان چیزی که اتفاق افتاد سه سال پیش با پیروزی "مهتاب." من تعجب می کنم که آیا "مهتاب" می توانست برنده امروز—آیا این واقعیت بسیار از آن پیچیدگی آن حل نشده ریزه کاری ها را شمارش کرده اند در برابر آن. آنچه روشن است این است که این فضائل خوب کمک نوار راه بزرگ است: "ایرلندی" تا به حال ده نامزد و آمد دور دست خالی. مارتین اسکورسیزی را دریافت سخاوتمندانه ادای احترام در بونگ پذيرش سخنرانی برای بهترین کارگردان و اسکورسیزی به عنوان یک نتیجه دریافت تشویق ایستاده از مخاطبان است.
اسکورسیزی "گرگ وال استریت" نیز تا به حال یک قایق از نامزد اسکار (پنج) و بدون برنده است. به نظر می رسد به عنوان اگر مدیر در زمان خود گذشت به ویژه عرصه کلاسیک—مانند شکسپیر که هر کس می خواسته تحسین به عنوان بزرگ peerlessly اما به مراتب کمتر خواهد با کمال میل حاضر به عنوان خوانده شده. من می خواهم ادعا که "ایرلندی" یک رادیکال تر فیلم سیاسی از "انگل." من امیدوارم که پیروزی بونگ فیلم باز floodgates به رسمیت شناختن طیف گسترده ای بین المللی فیلم, به جای استثنا که نمادین معافیت های قانون—بهتر است به ارائه پوشش برای سایر حذفیات توسط آکادمی در حال حاضر و بعد از آن. شایان ذکر, مثلا, که دو تا از ویژگی های چشمگیر بر روی یک گروه از شخصیت های زن, "زنان کوچک" و "بمب" آمد دور تنها با جوایز برای طراحی صحنه و لباس و آرایش و مو بود. آن را به عنوان اگر آکادمی بودند تلویحا حتی ناخودآگاه گفتن جهان و آنچه در آن تصور چنین فیلم خوب بودند ، به همین دلیل رضایت من در پیروزی یک فیلم خوب و متعادل کننده شده توسط نگرانی—که خود را برنده باقی می ماند ممکن است یک ژست به جای تشکر و قدردانی عمیق و به شدت مورد نیاز تغییر دهید.